Het balkon.

Ik snapte niet hoe we het voor elkaar hadden gekregen. Sinds zo'n twee uur geleden had ik een vriend, een echte vriend. Iemand waarop ik kon vertrouwen, die ik mijn problemen kon uitleggen. "Isn't it wonderfull.." mompelde ik zacht.

Ik glimlachte gulzig van het moment. Het was fijn, op mijn gemak, perfect. Ik keek naar haar toen ze dat zei en knikte. Ze was een lief meisje. En de jongen die ze uit koos mocht zichzelf gelukkig prijzen.

Ik sloot mijn ogen en haalde diep adem. Dankzij zijn trui had ik het totaal niet koud meer, maar het was niet verkeerd om tegen hem aan te zitten. Ik vond hem leuk, vriendschappelijk leuk.

Ik streelde met mijn hand over haar rug, gewoon omdat ik iets moest doen. ' Een vallende ster!? ' zei ik opgetogen. Ik moest een wens verzinnen, nadenkend keek ik haar aan. ' Verzin jij anders een wens! '

Ik keek hem aan en volgde zijn blik. Een glimlach verscheen weer op mijn lippen. "Jij zag hem het eerst," zei ik grijnzend en volgde de ster. Weer zo'n magisch wonder waar wij geen vat op hadden.

Ik knabelde op mijn onderlip en dacht na. ' Ik weet niks ' onrustig keek ik haar aan. ' Doe jij eens wens voor dat de magie is afgelopen! ' ik knipoogde nuchter en keek weer naar de lucht.

Ik glimlachte even en knikte toen terwijl ik mijn ogen sloot, ik wens dat ik ooit weet wat liefde inhoudt en het ervaar, bedacht ik bij mezelf en opende mijn ogen weer.

Ik keek naar haar terwijl ze haar ogen dicht deed. Prachtig al zei ik het zelf, ze zag er zo prachtig uit. ' Ik weet dat je niet mag vertellen wat je wens is maar mag ik het weten? ' fluisterend keek ik haar aan.

Ik keek hem met een glimlach aan. "Dan komt hij niet uit, en ik wil heel graag dat deze wens uitkomt." Zei ik zacht terwijl ik naar de hemel keek en zag hoe de vallende ster in het niets verdween.

Ik glimlachte en hield mijn mond er over. Aangezien zij echt graag wou dat deze uit kwam wou ik dat ook voor haar. De deur waar ik tegenaan zat werd met veel kracht geopend. Door deze beweging viel ik tegen Abigail aan, mijn lippen perongelijk op die van haar. ' De bieb gaat dicht tortelduifjes ' zei een stem.

In een waas ging alles aan me voorbij, tot het moment waarop zijn lippen opeens de mijne raakten. Ik schrok, was overdonderd. "Eh ja.." Mompelde ik terwijl ik naar achteren boog en Near verbaasd aankeek.

' Sorry, perongelijk ' mompelde ik met een rood hoofd terwijl ik opstond. Ik stopte mijn handen in mijn broekzakken en volgde de vrouw de trappen af. Ik keek niet meer naar Abigail, beter nog ik ontweer haar blik.

Ik liep achter de vrouw en Near de trap af. Ik was nogsteeds verbaasd, maar het was een ongelukje geweest. Gewoon een ongelukje, sprak ik mezelf toe.

____
Gone.