De balzaal.

Voor de verandering had Camille haar haar los en een jurkje aan, dit deed ze alleen omdat dit een soort feestje was en ze niet te veel op wilde vallen. Ze ging ergens in een hoekje staan waar ze perfect uitzicht had op de rest van de mensen die binnen kwamen lopen, ze glimlachte liefjes.

Lorah liep naar de balzaal. Ze had een zwart jurkje aan die bewerkt was met kant. Ze had zwarte hakken aan die zachtjes op de vloer weerklonken. Het was weer tijd voor de gebruikelijke verwelkomsborrel die er op elk begin van het jaar was. Lorah had er nu al erg veel meegemaakt, ze zat dan ook in haar laatste jaar van de school, dit zou haar allerlaatste zijn. Er waren nog nauwelijks mensen aanwezig dus liep ze maar naar een van de tafeltjes waar ze een glas met rode wijn pakte. Ze nam een slok en zuchtte, straks zouden er wel meer mensen komen.

Als een van de weinige nieuwe kwam ik voor het eerst in deze zaal. Mijn koffers had ik al achtergelaten op de grote herenslaapzaal. Het was nog niet druk en ik was blij dat ik de ruimte eerst een beetje kon bekijken. Hier en daar hing wat kunst, niks speciaals maar het was overleefbaar. Aan de drink tafel pakte ik slechts een glas water. Mijn overgebleven hand stopte ik in mijn broekzak terwijl ik van mijn drinken nipte. Even sloot ik mijn ogen en nam ik alles in mij op. Het was oké, alles was oké.

Alice liep met kleine, elegante pasjes de balzaal in. Haar lichtbruine haren had ze met een lichtroze lint vastgemaakt, in een hoge staart. Haar pony had ze echter niet vastgebonden, ook bungelde er nog twee plukken naast haar pony. Ze had een, ook lichtroze, jurkje aan dat tot net boven haar knieën hing. En ondanks haar hakken van 8 centimeter, was ze nog steeds maar 1.58 meter. Ze liet haar ogen door de ruimte glijden, op zoek naar mensen die ze misschien herkende. Ze herkende er genoeg, maar veel zin om op ze af te lopen had ze niet. Ze liep naar de tafel met drank, en pakte een glas water. Ze wierp een blik op de andere jongen, die er ook stond. Ze herkende hem niet, dus ze nam aan dat hij nieuw was.

Met mijn armen over elkaar heen geslagen en vluchtig om me heen kijkend liep ik de balzaal binnen. Meteen ging er een rilling door me heen, het was te groot. Ik verafschuwde grote ruimtes, ik was meer iemand die ervan hield om met z'n alle knus bij elkaar te zitten. Ik keek om me heen en liep naar een lege sta tafel. Vluchtig nam ik iedereen in me op en kwam tot de conclusie dat iedereen er uit zag zoals ik had gevreesd, knap, vol aanzien. Ik haalde diep adem, proberend mezelf over te halen om trots te zijn op wie ik was.

Het was dat dit,alles, verplicht was. Anders was ik zeker niet gegaan, ik hield niet van gezamenlijke feestjes. Zonder enige zelfvertrouwen liep ik de balzaal in. Er waren nog niet zo heel veel mensen, begrijpelijk want het was nog vroeg. Ik ging zitten op het eerste en beste bankje dat ik zag. Zenuwachtig beet ik op mijn onderlip. Het viel allemaal wel mee, ik maakte er zoals gewoonlijk een groter probleem van.

Ik keek naar de mensen die binnen kwamen, hoe de ruimte langzaam wat voller werd, maar nogsteeds akelig leeg was. Ik liep naar de tafel toe waar het drinken op stond en nam een glas water. Misschien omdat ik niet bekend wilde staan als iemand die meteen aan de drank gaat, misschien omdat ik toch niks door mijn keel zou krijgen. De enige reden waarom ik uberhaupt iets te drinken nam was om iets in mijn handen te hebben.

Zelfbewust nipte ik alweer van mijn drinken, niet omdat ik dorst had maar meer omdat ik niet echt wist wat er anders te doen was. ' Wat een feest ' zei ik sarcastich tegen mezelf, niet bedoelend om messchien iemand te kwetsen of beledingen. Ik sloeg mijn glas water achterover en zette hem iets te hard terug op de tafel. Beide handen stak ik nu in mijn broekzakken terwijl ik wat door de menigte liep. Er was een overvloed aan meisjes, erg iritant.

Alice keek verbaasd op toen de jongen naast haar plotseling iets zei. Ze wist dat het niet tot haar gericht was, maar alsnog gaf ze antwoord. 'Tja, erg feestelijk zal een school nooit zijn.' Ze glimlachte eventjes, en nam toen een slok uit haar glas water. Ze had water altijd vies gevonden. Het had geen smaak, en dat irriteerde haar. Ze had echter geen zin om meteen aan de drank te gaan. Ze kende zichzelf, als ze eenmaal begon met drinken dan stopte ze niet meer tot ze boven het toilet hing.

Lorah zuchtte en zette het lege glas weer terug op de tafel, die ze daarna weer volschonk. Ze was wel liefhebber van een borrel op zijn tijd en ze werd niet snel dronken, wat meestal in haar voordeel werkte. Ze zag nieuwe mensen maar ook mensen die ze al kende. Ze liep wat rond met het glas in haar hand. Ze botste per ongeluk tegen een jongen aan. '' Oh, pardon. '' zei ze. Hij had lichte haren en Lorah had hem niet eerder gezien, maar het kon ook zijn dat hij haar niet eerder was opgevallen.

Mijn benen wiebelde heen en weer uit verveelheid. Het was zo saai feestje, waarschijnlijk doordat niemand elkaar echt kende. Mijn enige,echte vriend was dit vorig jaar van school af gegaan. Hij was er klaar mee, met al dat geleer. Eigenlijk was ik het volledig met hem eens, maar als ik hier weg was had ik geen huis meer. Mijn gedachten werden verstoord door een jonge vrouw die tegen hem aanbotste. Ik kende haar van gezicht, maar hij naam kwam op dit moment niet in me op. "Maakt niet uit. Kan gebeuren" Een blos ontstond al gauw op mijn gezicht. Waarom oh waarom ben ik verlegen..

Ik keek naar het meisje dat antwoorde en knikte. ' Ik ben Near ' zei ik netjes terwijl ik mijn hand uitstak. Ik kon het beste maar aardig beginnen had ik me bedacht. Aardig en uitnodigend, want al snel kwamen mensen er achter dat ik apart was. Lichtjes glimlachend om mijn eigen gedachte keek ik haar aan. Ergens een stukje van me af botste te mensen tegen elkaar op en geamuseerd grinnikte ik. Dat zou mij niet overkomen, ik haatte onnodig lichaamcontact.

Alice knikte en pakte de hand van de jongen, die zich voorstelde als Near, vast. 'Alice,' zei ze, met een klein glimlachje op haar gezicht. Ze wierp haar blik op de twee mensen die tegen elkaar waren opgebotst, en kreeg een kleine grijns op haar gezicht. Het leed van andere was haar vermaak, niet dat tegen iemand opbotsen echt 'leed' genoemd kon worden. Ze merkte dat ze nog steeds de hand van Near vast had, en liet deze vlug los.

Ik irriteerde me aan mijn onzekerheid, waarom kon ik niet netzoals al die andere gewoon op iemand afstappen. Zoals altijd bij dit soort gelegenheden liepen de meeste meisjes op de jongens af. Ik zette het glas water aan mijn lippen en nam een slok. "Ik heb echt een sigaret nodig," kreunde ik terwijl ik het lege glas op de tafel neer zette.

Lorah bleef even staan en keek de jongen aan. '' Ik ken je ergens van.. je zit hier al langer op school, of niet? '' vroeg ze hem. Lorah was erg slecht in gezichten onthouden, maar het gezicht van de jongen kwam wel weer in haar boven. '' Ik ben je naam vergeten. '' zei ze. Ze zuchtte en keek even rond, er waren weinig mensen waar ze een praatje mee kon maken, ze was niet erg populair.

Ik schudde haar hand even en liet hem vervolgens los. ' Siggaretten zijn slecht ' dacht ik hardop. Ik glimlachte half en keek even naar het meisje dat het zei. ' Sorry dit zijn niet mijn zaken ' netjes boog ik lichjes mijn hoofd. Ik richtte me weer op het meisje dat Alice heette. ' Kan ik je nog wat te drinken aanbieden? ' zei ik als een echte heer. Niet dat ik zelf dorst had maar messchien zij wel.

Vier paar ogen prikte in mijn rug. Ik keek even naar waar de ogen vandaan kwamen en zag twee mensen zitten. Waarom oh waarom keken ze ons aan? Ach, vast doordat... ze niks te doen hadden! Ik keek het meisje voor mij weer aan. "Ik ben Yuno. Ja ik zit hier al zo twee jaar. Wie ben jij ookal weer?" Normaal was ik niet zo spontaan, maar dit keer was het anders. Je begon nu met nieuwe kansen, dus die kon je maar beter met twee handen vast grijpen.

Ik fronste even en keek naar de jongen die op mijn gemompel had gereageerd. "Ademen is ook slecht." Antwoorde ik, "maar ook dat blijf je doen." Ik kon er niet tegen wanneer mensen begonnen te zeiken over roken. Je leeft immers maar een keer, was de gedachte die dan in me op kwam.

Alice keek eventjes verbaasd toen hij plotseling tegen het andere meisje begon te praten, maar glimlachte lichtjes toen hij weer tegen haar sprak. 'Ik zou graag ja zeggen, maar ik denk dat ik het voorlopig maar bij water hou.' Ze wist nu al dat ze zich daar niet aan ging houden. Ze zou nooit lang op water kunnen leven, aangezien ze daar nog zieker van werd dan van drank. Ze wierp een blik op de tafel met drinken en beet op haar lip. 'Ach, wat maakt het uit,' zei ze, en ze keek weer naar Near. 'Ja, graag.'

Lorah knikte. '' Ahh.. Yuno. '' zei ze. Ze kon niet op zijn naam komen maar nu wist ze het weer. '' Lorah. '' zei ze kortaf. Ze glimlachte '' Dit is mijn laatste jaar. '' Ze schoof een plukje uit haar gezicht en bleef hem aankijken, ze had ook niks beters te doen.

Ik besteedde slecht even aandacht aan het meisje dat tegen mij uitviel, had ik me niet verontschuldigd? Met een blik op het Alice glimlachte ik even. ' Zelf drink ik ook alleen maar water hoor, maar wat word het? Ik gok wijn? ' ik hield mijn hoofd vragend schuin. Alcohol was slecht voor je, net zoals roken. En om heel eerlijk te zijn was Alcohol geneens lekker, je moest het leren drinken en dat had ik nooit gewilt.

Lorah, dat was het geweest. Ze bestuurde het element duister en was er goed in. Hij had ooit wel eens met haar les gehad, vandaar dat hij haar gezicht herkende. "Zullen we ergens gaan zitten? Ik ben niet zo dol op lang stil staan" Glimlachend keek ik haar aan. Ze was net zoals haar element, dat was hem al eerder opgevallen.

Ik draaide me om. Zoals altijd waren ook op deze school mensen die hun mening niet voor zich konden houden. Nog iets waar ik me aan kon ergeren. Nog even en ik smeer hem hier, bedacht ik bij mezelf. De deur die open stond was erg aantrekkelijk, maar ik besloot nog een uur te blijven. Daarna kon ik hier weg, eindelijk.

Alice wierp nogmaals een blik op de tafel, en keek hem toen opnieuw aan. Ze was niet zo'n fan van wijn, maar ze kon maar beter niet meteen aan de sterke drank gaan zitten. Wat voor beeld zou dat wel niet opwekken. Ze glimlachte even. 'Wijn is prima, ja.' Een voordeel: van wijn werd ze een stuk minder snel dronken.