De Danszaal

Alice knikte. 'Ja, ik denk van wel.' Ze glimlachte eventjes, en keek hem toen verbaasd aan. 'Mijn haar? Nee, mijn haar is standaard.' Dat was het ook, standaard lichtbruin. Ook was het erg irritant, omdat het zo dik was was het best onhandelbaar.

Ik knikte 'ja jou haar' zei ik met een glimlach. ik deed de pasjes die Alice me had geleert en glimlachte al meteen weet, ik had de neiging weer naar mijn voeten te kijken maar ik bleef maar beter naar Alice kijken voordat ik het deed.

'Hmm, bedankt,' zei Alice glimlachend. Ze had nooit echt complimentjes gekregen over haar haar, ze gingen eerder over haar bizarre oogkleur. 'Serieus, je leert echt snel,' zei ze, met een lichte bewondering in haar stem.

Ik glimlachte even 'als ik snel leer' zei ik en keek haar beter aan 'dan vind ik dit wel leuk' langzaam verscheen er een glimlach op mijn gezicht. Mijn gezicht kreeg weer een vage blik in de ogen, ik keek van nature altijd zwoel en vaag alsof ik elke minuut.. en elke seconde.. en of elk uur aan het dromen was.

Alice glimlachte. 'Gelukkig maar, anders stond ik hier voor niks,' zei ze, met een kort lachje in haar stem. Ze keek eventjes om zich heen, maar haar blik ging direct weer terug naar zijn ogen. Zijn ogen hadden iets, iets waardoor ze naar ze moest blijven kijken.

'Zal ik eens proberen te leiden mevrouw' zei ik met een glimlach en keek haar aan. Ik lachte even plagerig 'of ben ik daar nog niet aan toe?' vroeg ik zacht en hielt haar nog een beetje steviger vast. Dansen is niet mijn ding, nya was het nooit maar nu was het even anders. Nu deed ik het samen met iemand die het me leerde.

'Hmm, ik weet niet of je daar al klaar voor bent hoor.' Ze klonk als een of andere strenge lerares, en keek er ook zo bij, maar ze keek direct weer normaal. 'Nee hoor, ik denk dat je het wel kan, dus probeer maar.' Ze glimlachte eventjes, waarschijnlijk lukte het hem wel, het was nou ook weer niet zó moeilijk.

Ik keek op toen ze streng deed en had voor even een pruil lipje, ik had al meteen een lachje op mijn gezicht en trok Alice wat dichter naar me toe. Ik ging niet op een snel thempo omdat ik wist dat ik dat dan zou verknallen maar een normaal thempo vond ik prima. Ik vond het wel gezellig zo.

Alice liet haar handen van zijn schouders naar zijn nek glijden. Dat vond ze altijd wat makkelijker vasthouden. Ze wierp even een vlugge blik op zijn voeten, om te kijken op hij de juiste passen zette, maar toen ze zeker wist dat dat zo was keek ze hem weer glimlachend aan. 'Zie je, je kan het wel.'

Ik keek een beetje verlegen 'Door jou' zei ik zacht en toverde een glimlach op mijn gezicht. Ik kon er niet tegen als iemand me verlegen zag, alhoewel dat wel heel vaak voor kwam. 'vind je dit wel leuk om te doen want ik wilde je niet storen' zei ik vlug. Nya daar was het al telaat voor we waren hier al heel lang mee bezig.

Alice glimlachte. 'Dat vat ik op als een compliment,' zei ze, en ze knikte. 'Ja, hoor. Ik heb het sowieso altijd fijner gevonden om met een partner te dansen.' Alleen dansen voelde voor haar zo nutteloos en leeg, er was niemand met wie je het kon delen.

Ik keek op en lachte, 'Blij dat te horen.. dat ik niemand stoor met haar passie' zei ik zacht. Ik was meer iemand die uren zat te tekenen en schilderen..van muziek genoot , maar niet erop bewegen. 'Je ogen vallen me op' zei ik zacht. Ik schrok wel een beetje dat ik dat gewoon hard op zei maar de schrik zag je niet in mijn gezicht gelukkig.

Alice keek op, maar ze keek niet verbaasd. Ze hoorde dat vaker, maar haar ogen hadden nou eenmaal een rare kleur. Normaal gesproken waren ze gewoon bruin, maar in bepaald licht hadden ze ook iets weg van een rode kleur. Ze glimlachte eventjes. 'Bedankt, ik vind de jouwe mooi.' Normaal gesproken was Alice niet zo'n complimentjes-gever, maar nu kon ze het gewoon niet laten.

Omdat ik Kimi zocht liep ik deze zaal in. ' Sorry ' zei ik toen ik merkte dat ik hun dans verpeste. Heath en Alice, nee ik had hun nooit als stel gedacht. Heath moest doen en laten wat hij wou, maar alice was niet bepaalt een goede keuze al zei ik het zelf. Niet omdat ze niet leuk was ofzo, nee omdat het contact tussen haar en mij nogal moeizaam was. Ik voelde me gelukkig, en dat straalde ik uit.

ik keek op toen ik iemand sorry hoorde zeggen, ik zag Near en deed een ''Hallo''-Gebaar naar Near. Het maakte me vrij weinig uit dat Near ons stoorde, hij was mijn beste vriend dus zo erg vond ik het niet.

Alice keek verbaasd op toen ze iemand hoorde. Toen ze zag dat het Near was knikte ze alleen maar naar hem. Ook vroeg ze zich af of hij nogsteeds boos op haar was, maar ze kon het niet laten om te glimlachen toen ze zag dat hij zich gelukkig voelde.

Ik knikte slechts en verliet de zaal weer. Kimi was dus niet hier. Knabelend op mijn onderlip fronste ik. Waar waren de mensen als je ze zocht?

Ik trok mijn wenkbrauw op toen ik Near de zaal zag verlaten, ik vroeg me af wat of wie hij zocht. Want Near kwam niet vaak op zulke plekken zomaar verschijnen, tenzij hij nieuwschierig bezig was zoals hoe ik hier beland was.

Alice keek Near verbaasd na. 'Geen doei meer tegenwoordig, hmm?' zei ze, niet echt tegen Heath maar meer tegen zichzelf. Ze haalde lichtjes haar schouders op, hij zou wel iemand zoeken, ofzo.

ik lachte zachtjes 'nee hij zoekt vast iemand denk ik' zei ik met een glimlach. Ik wist wel hoe Near was, en had daar nooit problemen mee gehad. Alhoewel andere het mischien lastig vonden met hem te praten. Ik zuchte langzaam en keek Alice aan.

Alice knikte. 'Ja, zoiets dacht ik al.' Ze draaide een plukje haar om haar wijsvinger en keek Heath, met een glimlach op haar gezicht, aan. 'Je bent een geboren danser,' zei ze, met een lichte vorm van trots in haar stem.

Ik keek verrast op 'echt?' vroeg ik verbaast. ' ik heb mezelf eigenlijk nog nooit bekeken als danser' zei ik zachtjes. Ik was altijd bezig met mijn krachten, doordat mijn vader me dwong. En vond dat ik het beter moest doen voor mijn familie eer.

Alice knikte. 'Uhu, echt.' Ze glimlachte en liep met elegante, kleine passen naar een van de bankjes die tegen de muur aanstonden. 'Het is toch ook veel leuker als dingen onverwachts komen?' zei ze, terwijl ze ging zitten. Ze zette haar ellebogen op haar knieën neer, en leunde met haar hoofd op haar handen, zonder haar blik van Heath af te wenden.

Ik knikte 'zulke verrasingen zijn geweldig.. alhoewel somige wel vreselijk zijn en je daar mee moet leven' zei ik zacht en keek haar aan. Ik zag hoe ze op de bank zat en glimlachte vriendelijk, Ik veegte wat haar uit mijn gezicht en keek haar weer aan.

'Het leven zou saai zijn als alles altijd perfect goed ging,' zei Alice glimlachend. Ja, Alice was een vreselijke optimist, ze vond dat het leven veel te kort was om alleen maar om de slechte dingen na te denken. Ze klopte even naast zich op de bank, als teken dat hij moest komen zitten.