De uitkijktoren.

Ik keek naar het meisje Phoebe en knikte langzaam 'tot nu toe vind ik het best leuk hier op school' Zei ik heel zacht, ik had best een lage stem dus dat hoorde je erg goed als ik zacht praate. Ik speelde een beetje met mijn blond zwarte haren en keek het meisje met vage ogen aan, niet dat ik haar expres vaag aan keek. Ik had nou eenmaal altijd een dromige en zwoele blik in mijn ogen.

Phoebe knikte. 'Goed om te weten, ik zit niet graag op een school waar iedereen een hekel aan heeft.' Ze keek hem met een klein glimlachje aan. 'Je hebt mooie ogen,' floepte ze er opeens uit. Ze glimlachte alweer, dit keer een beetje beschamend. Flapuit. Achja, het was waar.

Ik keek op naar de opmerking die ze als laatste zei, 'Oh... bedankt' zei ik met een glimlach en keek haar aan. 'Jij hebt mooi haar' zei ik met een lachje. Rustig deed ik mijn hoofd meer naar links maar keek Phoebe nog steeds aan 'Ik maakte me eerst ook druk dat het hier stom zou zijn'

Phoebe lachtte. 'Dankjewel,' zei ze. Dat hoorde ze vaker, en eigenlijk vond ze dat zelf ook wel een beetje. Een beetje veel zelfs, misschien wel té veel. Ze knikte. 'Achja, het zal vast wel meevallen, als het echt zo vreselijk was zouden er niet zoveel leerlingen zijn, right?'

'ja inderdaad' zei ik met een vriendelijk lachje. Ik was eigenlijk best nieuwschierig maar hielt me nogal in tegenover Phoebe, ik was zo'n persoontje dat vragen wel beantwoorde maar helemaal geen vragen durfte te stellen.

'Dus, Heath was het he? Wat is jouw element?' Phoebe begon random vragen te beginnen, enkel en alleen om het gesprek in stand te houden. Ze had geen zin in doodse stilte. Ze keek hem glimlachend en vragend aan.

Mijn vingers kreukelde een beetje mijn mouwen, ik keek Phoebe aan 'Mijn kracht is de Duisternis' zei ik op een hele serieuse enge manier.. alsof ik zogenaamt ''Prince of dark'' moest voorstellen. Op een geven moment schoot ik in de lacht 'sorry voor dat.. wilde eens kijken hoe mensen reageerde als ik het op een negatieve manier zei' ik keek haar met een glimlach aan' en jij??'

Phoebe lachtte om de manier waarop hij antwoord gaf. 'Mijn zus haar kracht is ook Duisternis,' zei ze. Normaal gesproken praatte ze nooit over Daphne, haar tweelingzus, en ze wist ook niet waarom ze het nu opeens wel deed. 'Mijn kracht is Licht.'

'Ohh... Licht? .. Katsuro heeft die kracht ook' zei ik met een glimlach. ' Weetje ik had je eigenlijk voor iemand met Lucht gegokt of licht..' zei ik met een grinnik. ' Weet je als je goed kijkt naar iemand kijkt kan je een beetje raden wat voro kracht hij of zij heeft'.

'Katsuro?' herhaalde Phoebe, met een vragende toon in haar stem. Oké, die kende ze niet. Logisch, want ze kende nog niemand. Behalve Heath en Near. Ze glimlachte eventjes toen hij verder praatte. 'Er zitten er een paar met Lucht in mijn familie, dus misschien komt het daardoor.'

' oh je hebt Katsuro zo te horen nog niet ontmoet, nya komt wel' zei ik met een glimlach. 'Ik ken ook niet iedereen' zei ik lachent. 'iedereen is dark in mijn familie.. maar we zijn niet van die mensen die proberen de wereld over te nemen of te vernietige' zei ik zachtjes. 'alhoewel mn gestoorde oom Bernart wel eens een poging deed tot wereld over te nemen' zei ik lachent. Ik had het gevoel dat ik teveel vertelde. Maar ik widle geen kille stilte.

'Hmm, mijn zus is, sinds ze van haar krachten hoorde, wel zo'n 'Ik wil de wereld overheersen'-typetje geworden. Niet zo heel extreem, maar ze is wel compleet verandert.' Phoebe glimlachte lichtjes, ook al vond ze dit niet echt iets om over te glimlachend. Ze wou gewoon niet depressief overkomen. Er waren ergere dingen dan een gemene zus hebben.

Ik keek op 'ach.. dat vind ik niet bepaalt goed..ik ben ook dark en ik loop niet iedereen te terroriseren' zei ik met een zucht. 'meestal doen stereotypes zo.. maar ik hoop dat het snel over is zoiets..' ik keek naar Phoebe 'hopelijk doe jij niet zo? ' vroeg ik verbaast. Haar zus leek me eigenlijk een tegenpool van haar.. maar ik zei maar beter niets erover. 'kan je al veel dingen met licht?' vroeg ik voorzichtig 'of wil je neit beantwoorden?'

Phoebe knikte. 'Daar ben ik het mee eens, ik vind het persoonlijk grote onzin.' Daarna schudde ze haar hoofd. 'Mijn kracht is Licht, remember, ik ben lief.' Ze glimlachte eventjes. Nee, lief was ze nou ook weer niet. 'Erg veel kan ik nog niet, de basis, je weet wel.'

Ik lachte toen ze zei ''Ik ben lief'' niet dat het niet waar was. Maar ik vond het zo grappig klinken 'als jij lief ben.. ben ikd an de bad guy?' zei ik emt ene pruil lipje en grinnikte 'grapje.. ik ben gewoon Heath' . Ik hoorde haar antwoord 'I see' zei ik zachtjes.

'Hmmm, misschien wel, misschien niet.' Phoebe glimlachte toen hij een pruillipje trok. Ze vond het altijd zo schattig als mensen dat deden, en zo kregen ze ook alles bij haar voor elkaar. 'Oké, hallo gewoon Heath.' Ze knikte.

'nu plaag je me gewoon ' zei ik lachent en prikte haar heel zachtjes in haar arm. 'achja beter dan.. HEATH... de prince of the dark cookies' zei ik met een grinnik erachter aan. Ik speelde weer verder met mijn haar.

'Mag ik dan cookies hebben?' vroeg Phoebe, met een pruillipje. Ze wierp haar blik even op het plafond, maar keek direct weer weg toen ze de spinnenwebben in de hoeken zag zitten.

'als je ze op eet heb ik geen cookies meer om voor dark te doen' zei ik lachent.. en keek naar haar pruilipje 'Awww...' zei ik meteen erna. Ik kon helemaal niet tegen zielige ogen en pruillipjes. ik had dan medelijden, als ik slecht zou zijn geweest had ik het emteen op gegeven.

'Hmmmm, éen koekje?' vroeg Phoebe. Ze zette een paar grote, puppyoogjes op. Als hij die wist te weerstaan was hij officieel slecht, vond ze.

Ik keek haar aan en zei met een diepe stem 'nee' . ik keek strak, maar na een paar tellen lachte ik plagerig 'grapje tuurlijk mag je een koekje alleen heb ik dr geen' zei ik erna. Ik kon niet echt tegen zulke ogen, maar als het serieus was kon ik er wel tegen.