Het tekenlokaal.

Het tekenlokaal wordt vooral gebruikt door artistieke mensen. Er staan door het lokaal heen verschillende tekenpalleten. In de grote kast in de linkerhoek van het lokaal kun je alle spullen vinden die je nodig hebt. Links en rechts staan verschillende tafeltjes waar creatievelingen hun gang kunnen gaan. Voor minsen die van schilleren houden staan er enkele schilder-ezels met een doek.

Maximaal 8 personen.

Ik hoorde dat er een tekenlokaal was en was daar eigenlijk heel blij mee, Ik tekende graag in mijn vrijetijd en tot nu toe had ik niet echt iets te doen. Ik liep het lokaal in en ging zitten op een stoel, ik had mijn eigen schetsen maar wilde er wat mooiere tekeningen van maken om in een boekje te plakken. Dat was ik al heel lang vanplan.

Zoals altijd was ik opzoek naar creatieve plekken. Nadat ik had gehoord over het tekenlokaal was ik het dan ook meteen op gaan zoeken. Ook in deze ruimte was iemand die ik met een vrolijke, "hoi", begroette. Ik keek om me heen, het lokaal was precies zoals ik me een tekenlokaal voorstelde. Ik gokte erop dat in de grote kast alle benodigheden lagen. En toen ik de deur van de kast open maakte, kwam ik erachter dat dat juist was.

Ik hoorde opeens de deur open gaan en een vrolijke stem mij groeten, naja ik was de enige nog hier dus het zou vast wel voor mij bedoelt zijn. Ik glimlachte even kort 'Hallo' zei ik terug en pakte een vel A3 papier. Ja een poster maat omdat ik daar zin in had.

Ik besteedde niet veel aandacht aan de jongen en pakte verschillende potloden. 2B was mijn favoriete formaat. Ik was iemand die meer schetste en daar waren dikkere potloden niet bepaald geschikt voor. Ik pakte een normaal formaat papier en besloot naast de jongen te gaan zitten. Ik hield er normaal wel van om alleen te zijn, maar deze kans om iemand te ontmoeten greep ik met beide handen. Vooral omdat ik niet erg sociaal was.

Ik staarde een beetje naar het lege witte vel papier dat ik voor me had, ik had zoveel schetsen gemaakt maar als ik echt een nette tekening wilde maken lukte het me niet echt. Ik begon maar een soord portret te maken, het was een man dat ik tekende.

Ik bukte me over mijn blad en begon te schetsen. Het was een meisje bij een raam, vol verlangend naar buiten kijkend. Ik wilde dat ze mooie groene ogen had, met een soort verdrietige twinkeling erin. Ik moest alleen even uitvinden hoe ik dat voor elkaar ging krijgen.

Zacht schetste ik eerst de basis van mijn portret, het was geen zelf-portret of zoiets maar een portret van iemand die hij kende heel goed zelfs. De man op zijn schets leek een beetje op Heath zelf maar weer een beetje niet, mischien de ogen alleen het zelfde of de haar kleuren? Maar dat maakte me niet uit.

De neiging om te kijken wat hij aan het tekenen was, was groot. Maar omdat ik er zelf niet tegen kon wanneer mensen zich met me bemoeiden, deed ik het niet. In plaats daarvan probeerde ik de licht inval vanuit het raam zo goed mogelijk te detaileren.

'Uhmm mijn naam is Heath.. en wat is de jouwe?' Vroeg ik zacht en voorzichtig. Ik wilde niet dat ik haar stoorde ofzo met haar werk want ze leek erg bezig met haar werk, mijn ogen gleden van mijn papier naar het meisje dat naast me zat ze leek me erg vriendelijk.

Ik keek op toen hij begon te praten en glimlachte even. "Ik ben Abigail," zei ik glimlachend en keek hem even aan. "Wat teken je?" Vroeg ik, zonder naar zijn blad te kijken. Ik keek pas wanneer ik toestemming had, zo zat ik in elkaar.

'Abigail dus... mooie naam' zei ik zachtjes en glimlachte 'Een portret van een man, naja niet mezelf hoor ookal lijkt het zo'n beetje op mij' zei ik lachtent ' Als je goed kijkt naar het haar en de ogen lijkt het wel een beetje' zei ik terwijl ik naar mijn blad wees. 'kijk maar'

Ik glimlachte door zijn laatste woorden en keek op zijn blad. Ik voelde direct een steek jaloezie door me heen gaan. Hij tekende prachtig, vooral gedetaileerd. De jaloezie verdween snel omdat ik in beslag genomen werd door alle overeenkomsten tussen de man op de tekening en hem zelf. "Je tekent echt prachtig." Zei ik en keek hem aan.

'Dankje' zei ik zachtjes en glimlachte 'Mag ik jou tekening zien? of wat je er vanaf hebt? of moet ik wachten tot je het op de details af hebt?' zei ik met een zachtje vriendelijke grijns op mijn gezicht. Ik tekende niet zo lang dus het verbaaste me dat ze het mooi vond.

Ik schoof mijn tekening naar hem toe en glimlachte. Ik vond het leuk dat hij zo voorzichtig was. Weer ging mijn blik naar zijn tekening. Weer een steek jaloezie, maar niet een waardoor ik een vals kreng werd. Ik vond het hem aardig en het tekenen paste goed bij hem.

'weetje.. om eerlijk te zijn heeft nog nooit niemand me verteld dat ik kon tekenen' Zei ik zachtjes terwijl ik Abigail aan keek. Zij was echt de eerste, meestal keken mensen maar zeiden verder niets. Ik glimlachte en keek tekende een mond voor de man op het portret.

Ik keek hem verbaasd aan. "Meen je dat nou?" Zei ik verbaasd. Ik fronste even, "Nou in mijn ogen kun je ontzettend goed tekenen." Vertelde ik hem. Ik glimlachte weer. Het was een opluchting om eindelijk met iemand te praten.

Ik glimlachte 'wow echt geweldig om dat te horen van een ander' zei ik zachtjes en lachte een beetje. 'waar ben jij eigenlijk nu mee bezig?' vroeg ik verbaast en keek haar aan. Ze kon vast zelf HEEL goed tekenen of schilderen of iets anders wat erop leek.

"Een tekening," vertelde ik hem terwijl ik naar mijn eigen blad keek. "De ogen lukken me alleen niet." Zuchtte ik. Het was ook zo, de verlangde, verdrietige twinkeling die ik in haar ogen wilde maken, kreeg ik niet voor elkaar.

'Uhm... zal ik je anders helpen? na jou compliment zou ik je graag willen helpen als je dat wilde' Zei ik zachtjes en grinnikte heel vriendelijk na dat zinnetje. Ik vond Abigail een van de aardigste mensen die ik had ontmoet vandaag, natuurlijk ook Seth enzo maar ik ontmoete vandaag niet zoveel mensen.

Ik keek hem opgewekt aan. "Graag," knikte ik en schoof de tekening tussen ons in. Ja, ik mocht hem wel. Het was raar dat ik vandaag alleen nog maar jongens had ontmoet. Normaal werd ik eerder vrienden met meisjes. Het beviel me wel, ik was ook immers ergens anders. Niets was meer hetzelfde als vroeger, hoewel vroeger ook niet verkeerd was.

Ik glimlachte vriendelijk naar Abigail. 'Nou wat voor ogen wil je?' vroeg ik verbaast. Na al dat drama in de jongenszaal wilde ik even iets anders gaan doen, en Abigail helpen kon mij makkelijk helpen even aan iets anders te gaan denken inplaats van ruzie enzovoort.

Ik dacht even na hoe ik het hem het beste kon uitleggen. "Triest en verlangend, met een twinkeling." Somde ik op en keek hem verwachtingsvol aan terwijl mijn blik weer over zijn tekening gleed en beet op mijn lip. Het was te hopen dat mijn tekening ook ooit in de buurt kwamen van dat.

'Zal het proberen 'zei ik met een glimlach 'of zal ik alelen de basis doen zodat jij de rest kan doen van de ogen? want jij weet precies hoe je je tekening wilt hebben' zei ik zachtjes en begon al een soord oog te tekenen, het was niet echt een oog dat vrolijk keek. Meer van dat sombere en hopende blik. Maar ik wachte op het antwoord van Abigail.

- OF TOPIC -

NEAR HEEFT WEL EENS GEZECHT DAT JE MOOI KON TEKENEN

- OF TOPIC -