De eetzaal.

Ik rolde met mijn ogen. Oke misschien niet de slimste zet, maar goed. ik at mijn cracker op en nam nog een slok water. Ik keek naar de jongen die weg liep en zag dat nu al weer mensen arrogant naar mij keken. Oh wat erg zeg dat ik iemand hand afwees. bladibla. ik had echt geen zin meer in dit gezeik. Rot toch een eind op man stelletje kontelikkers. Dat was wat ik dacht maar ik hield mijn gezicht in plooi en liep rustig de zaal uit.

- WEG -

Alice liep, nee, huppelde de eetzaal binnen. Ze was, plotseling, in een véel te goed humeur. En ze had honger, logisch, want anders was ze hier niet. Ze liep direct naar de tafel met al het eten. Alice had het eten hier altijd goor gevonden, dus ze sloeg de hoofdgerechten over en liep direct naar de desserts.

Katsuro liep de eetzaal in om zich een broodje smos kaas te nemen en wat fris. Van de buitenlucht had hij reuze honger gekregen. Wat hem weer bracht naar de opmerkingen van Kimi. Even kwam ook Camille in zijn hoofd te voorschijn. De meiden hier waren wel leuk. Benieuwd was hij wel naar de rest. Al snel had hij wat hij nodig had en ging hij zitten aan de tafel.

Alice stond, met een bord vol toetjes, om zich heen te kijken, op zoek naar een tafeltje. Haar blik viel op een jongen met spierwitte haren, en ze glimlachte eventjes. Ze wou zelf ook wel wit haar, ookal zou ze er dan waarschijnlijk heel oud uitzien. Ze liep op de tafel af. 'Hoi!' zei ze, veel te vrolijk voor haar doen.

Katsuro was even niet in de stemming om echt vriendelijk of vrolijk te doen. "Hey." Zijn ogen namen even het meisje op dat bij hem plaats nam. In stilte nam hij dus maar een hap van zijn broodje.

Alice glimlachte en nam een hap van haar pudding. Vanillepudding, want ze had een hekel aan chocolade. 'Ik ben Alice,' zei ze, om zichzelf voor te stellen. Ze nam opnieuw een hap. Damn, die pudding was lekker.

- New? -

Met een knorrende buik kwam ik de zaal in gelopen. Het was té vroeg waarschijnlijk voor de rest en dat verklaarde de rust. Ik liep naar de tafel met etensspullen en schepte zoals gewoonlijk sla op. Met tegenzin pakte ik er een glas melk bij en ging ik aan een tafel zitten. Ik hield niet zo van melk alleen als het echt koud was, maar dat dronk zelfs ik bijna nooit. Alleen in de echte koude winters hield ik dus van melk. Als het buiten in de sneeuw bewaart werd.

Ave zuchtte. Ze moest toch ooit wat eten, en waarom niet nu. Er was waarschijnlijk nog niemand, en anders zou ze toch maar flauwvallen, wat geen goed idee zou zijn, omdat dat dat alleen maar meer aandacht zou trekken. Ze opende de deur zachtjes, en sloot hem weer. Snel en geruisloos liep ze over de vloer naar het eten. Ze schonk een kop hete thee voor zichzelf in, en wat te eten. Het was iets wat er beter uit zag dan de rest, maar nog steeds op prut leek. Met lichte afkeer keek Ave rond, en ging uiteindelijk bij het raam zitten. Ze had Near nog niet opgemerkt, ze was er niet helemaal bij. Ze keek naar de vallende vlokken, die maar door bleven gaan. Ze had zin om naar buiten te gaan. Zodirect. Ze zuchtte. Eerst eten, daarna mag het, echt. Beloofde ze zichzelf, dus begon ze aan de vreemde prut die uiteindelijk gezoete havermoutpap bleek te zijn.

-Ik ga gewoon met Alice verder praten hoor. Te vaak aan haar al beloofd dat we gingen ontmoeten.-

Katsuro haalde een lepel te voorschijn en nam een hap van Alice haar pudding. Gewoon om een keertje te proeven. "En ik ben Katsuro. Nice to meet you." Even gaf hij haar een onschuldig glimlachje. "Sorry van je pudding. Je trekt alleen een gezicht alsof hij echt hemels is..."