Het moeras.

Ik keek naar haar en haalde mijn schouders op. ' Nah niet echt denk ik ' ik krapte op mijn hoofd en plofte weer neer. Even haalde ik diep in & uit en besloot ik het verleden achter me te laten voor nu. ' Nee het gaat ' ik glimlachte naar haar en streek een pluk haar uit mijn gezicht.

"Okay mooi zo"zei ze glimlachend terwijl ze richting hem keek. Nu ze zo zat te kijken viel het haar op dat hij behoorlijk knap was, niet dat ze dacht dat ze er iets mee zou doen ze had het niet zo op het vriendjes en of flirterige zo'n type was ze niet. Toen ze merkte dat ze aan het staren was wende ze snel haar blik af, ze focuste op iets ander haar haar zoals gewoonlijk, ze zuchte luid.

Ik ging als een soort stom herhalinkje alweer met mijn hand door mijn haar. Het zat gewoon niet confortabel. ' Ik denk dat ik terug naar school ga, ga je mee? ' ik was geen rook verslaafde. Toch vond ik het altijd prettiger om een sigaret achter mijn oor te hebben. Sommige droegen een foto van hun familie, ik een sigaret.

"Ja graag"zei ze terwijl ze opstond "ik heb een elastiekje nodig"mompelde ze vooral tegen zichzelf. Ze veegde een paar blaadjes van haar kont af, die daar zaten doordat ze dicht bij een struikachtig iets was gaan zitten. Ze glimlachte en liep een stukje vooruit.

Ik zocht even in een van mijn zakken en vond er een elastiekje. Ik slikte even moeizaam en gaf hem vervolgens aan haar. ' Toevallig nog bij me ' ik glimlachte zwak. Dat dit elastiekje van Lila was geweest zette ik achter me. Het maaktte niet uit dat ze dat ooit had aangeraakt, ik had meer van dr. Ik moest het achter me laten, en stuk voor stuk deed ik dat ook.

"Ah dankje je bent een schat"zei Camille glimlachend terwijl ze meteen een staart maakte "ik heb echt een hekel aan m'n haar zeker als het los zit". Ze ging naast hem lopen, ze had niet door hoe moeilijk dit voor hem was.

' Dankje ' doordat juist zij er zo normaal over deed onspande ik me. De zorgen die ik had gingen weg, net zoals de angst die ik had. Ik besloot dat mijn haar nutteloos was en liet het zitten hoe het zat.

- Gone? -

Camille snapte niet helemaal waarom hij haar bedankte dat had hij niet hoeven doen, zij kreeg toch iets van hem. Ze besloot het maar te laten zitten, waarschijnlijk zou het iets persoonlijks zijn zoals het bij hem dus wel vaker was.

-Gone denk ik-