De Trainingszaal

Op dat moment wist Camille dat ze het echt verpest had, eigenschuld natuurlijk wanneer ook niet. Ze moest echt eens op houden met dat soort dingen zeggen, ze verpeste echt alles voor zichzelf. Gefrustreerd gooide ze een pijl richting de muur vervolgens stampte ze de trainingszaal uit.

--weg--

-ben ik weer-

Camille liep de trainingszaal weer binnen, als ze zou willen zou ze hier praktisch kunnen wonen zo vaak kwam ze er. Vandaag had ze haar eigen boog mee genomen die werkte veel fijner en beter, ze aaide glimlachend over het hout.

Ik mijn train kleding kwam ik de trainings zaal weer in. Ik keek rond en grijnsde toen ik Camille zag. ' Jij hier? Clicé ' ik knipoogde nonchalant en pakte weer mijn gewoonlijke 2 zwaarden. De laatste dagen waren voor mij emotioneel niet oké geweest. De nieuwe mensen, iedereen die alles wou weten. Voor nu was ik er over heen, al wist ik dat er weer een tijd zou komen dat het allemaal in mn face kwam.

Camille knikte "inderdaad, behoorlijk cliché"grijsde ze. Ze pakte een pijl en schoot die af, eigenlijk begon dit te vervelen het was geen uitdaging meer op de pijl precies in de roos te schieten dat zou ze waarschijnlijk met haar ogen dicht nog kunnen, ze wilde het eigenlijk wel eens proberen met haar ogen dicht schieten. Toch maar niet Near was er ook en ze wilde hem niet verwonde. Ze zuchte verveeld.

Ik volgde met mijn ogen de pijl en kreeg een idee. ' Wacht even met schieten ' ik pakte een flesje drinken en liep van haar vandaan. Na ongeveer zo een 15 meter zette ik het flesje op mijn hoofd en keek ik naar haar. ' Schiet het flesje ' ik keek haar aan. Ik vertrouwde haar, en wist dat ze het kon.

"Eindelijk een beetje uitdaging"zei ze glimlachend. Ze kneep haar ogen een beetje samen, richtte de pijl op het midden van het flesje, spande haar boog aan en liet los. Ze volgde de pijl met haar ogen, al voor de pijl en flesje raakte riep ze dat die raak zou zijn, ze glimlachte toen het gebeurde.

Ik sloot mijn ogen en ademde even diep in. Als het mis ging maaktte het me eigenlijk niet heel veel uit. In een flits voelde ik iets over mijn hoofd gaan en het gewicht van het flesje van mijn hoofd af vallen. Een paar druppels raaktte mijn hoofd waardoor ik mijn ogen opende. ' Raak ' ik grijnsde plezierig breed naar haar.

Camille grijnsde "dat was moeilijker dan normaal een pijl ergens doorheen schieten"zei ze terwijl ze naar het flesje keek dat op de grond gevallen was. Dit was nogsteeds niet echt een enorme uitdaging al moest ze bij dit soort dingen wel opletten dat ze Near niet zou raken, gelukkig was het haar gewoon gelukt.

' Nou voor mij was het dood eng hoor, wie weet schoot je wel op mij in plaats van op het flesje ' plaagde ik terwijl ik naar haar toe kwam. Mijn hersenen werkte op een rap tempo om iets nieuws te bedenken.

"Ik mag dan een hoop min punten hebben,maar ik ben echt voorzichtig als het gaat om schieten in combinatie met mensen of iets waarmee ik voorzichtig moet zijn"zei ze glimlachend. "Als ik van mezelf weet dat ik iets niet kan zal ik het niet doen"vervolgde ze, eigenlijk had ze willen zeggen dat ze niet met zichzelf had kunnen leven als ze iemand verwonde door dit soort dingen, maar dat vond ze niet echt gepast bij Near.

Ik ging met mijn hand door mijn haar en bleef staan toen ik bij dr was. ' Ik plaagde je ook alleen maar ' ik grijnsde lichtjes en hield mijn hoofd schuin. ' Je bent echt goed ' ik had het niet alleen over haar vaardigheden met pijl en boog maar ook over haar krachtten.

Camille knikte, "dankje, ik moest thuis ergens de beste in zijn, 3 broers die altijd sterker zijn is niet altijd geweldig"zei ze glimlachend. Doordat ze het over thuis had verdween haar glimlach meteen, ze slikte moeilijk en keek weg. Ze had het eigenlijk nooit over thuis of vroeger ze had nooit verwacht dat ze er zo'n rot gevoel door zou krijgen.

Ik beet op mijn onderlip en keek naar haar. Ik merkte hoe haar bui veranderde. ' 3 broers & een beste vriend die altijd over de vloer komt is inderdaad niet zo makkelijk ' sprak ik over mijn eigen ervaring. Ik wist er iets van, al was het natuurlijk anders bij haar.

"Klopt"mompelde ze "ik had alleen het voordeel dat ze vroeger om me gaven"ze gebruikte expres de verleden tijd, haar familie hate haar vast doordat ze weg gelopen was, en ze gaf hen groot gelijk. Ze besefte nadat ze dat gezegd had pas dat hij dit ook niet zo'n prettig onderwerp vond, ze perste haar lippen op elkaar en hield haar mond.

Ik merkte duidelijk de verledentijd op, omdat ik die zelf namelijk ook vaak gebruikte. ' Gaven? ' ik leunde tegen de muur en sloeg mijn armen over elkaar. Als ze het er niet over wou hebben zou ik mijn mond houden. Als ze het er wel over wou hebben zou ik er voor haar zijn, iets wat vrienden deden.

"Ik ben weg gelopen van huis"perste ze er uit "om een domme reden, en omdat ik er nooit aan wil denken merk ik nu pas dat ik mezelf er echt om haat"ze keek weg, ze had weg willen lopen gewoon om in een hoekje te gaan zitten, toch kon ze het niet misschien omdat ze dit keer wilde dat iemand het snapte. Ze voelde zich zo stom.

Voorzichtig legde ik mijn hand tegen haar arm aan. ' Mag ik vragen waarom je bent weggelopen? ' met begrip keek ik haar aan. Ik beet op mijn onderlip en met mijn ogen zocht ik die van haar.

"Ach domme redenen, ik had niet veel vrienden en was thuis het enige meisje en m'n ouders wilde dat ik een leuk leven leiden. Dat wilde ze zo graag dat ze me behandelde als een klein meisje dat vertroeteld moet worden. Ze wilde niet dat ik pijl en boog schoot en het liefst wilde ze dat ik m'n kracht negeerde ik zou mezelf er pijn mee doen. Alles moest perfect zijn, en dat trok ik niet meer dus ik ben weg gelopen". Camille snapte niet waarom ze dit alles tegen hem zei, ze vertelde het nooit, ze schaamde zich er voor en wilde er niemand mee lastig vallen.

Ik keek haar aan en knikte. ' Ik begrijp het ' ik begreep het echt. ' Af en toe denk ik ook dat vrouwen voorzichtig moeten zijn, maar eigenlijk is dat grote boelshit. ' ik beet op mijn onderlip en twijfelde of ik het moest vertellen. ' Laatst stond ik met Abigail op het balkon, ik had een boek in mijn hand en liet dat perongelijk vallen. Ik leunde over het hekje heen en viel bijna met mijn boek mee naar beneden. Abigail redde mijn leven door me naar achtere te trekken. Ik stond te trillen op mijn benen, zij had nerges last van! ' dit beweest dat vrouwen vaak veel stoerder of sterker waren dan jongens. Ik was al helemaal een grote pussy.

Camille glimlachte "als ik voorzichtig had gedaan was ik hier waarschijnlijk niet eens gekomen"ze knikte begrijpend "hmm waarschijnlijk stond ze wel te trillen op haar benen maar had je het niet door doordat ze het beter wist te verbergen, of dat zou mijn reactie zijn ik ken Abigail nog niet zo goed" zo'n grote pussy vond ze hem helemaal niet, of nja die indruk maakte hij niet, hij liet haar een flesje van z'n hoofd schieten zelf had ze dat waarschijnlijk niet gedurfd hoe goed de schutter ook mocht zijn.