De Trainingszaal

Camille liep de trainingszaal in, ze wist precies waar ze heen moest ze kwam hier vorig jaar ook al vaker. Ze pakte een pijl en boog van de muur, de kwaliteit was opzich goed maar ze had zelf altijd betere gehad. Nadat ze de boog helemaal bestudeert had pakte ze pas de pijlen zodat ze kon beginnen. Ze glimlachte terwijl ze de eerste pijl afschoot, het gaf echt een goed gevoel hier weer te zijn.

Met mijn trainingskleding aan(Pak op voorplaatje maar dan niet dat haar xd) liep ik de zaal binnen. Ik knikte naar het meisje dat er al was, vaag had ik haar bij het ontbijt ontmoet. Ik liep naar een van de muren en pakte 2 samurai zwaarden. Eigenlijk kon ik met alle wapens overweg maar dit was mijn favoriet.

De enige reden waarom Camille doorhad dat er iemand binnen kwam was omdat ze op dat moment geen pijlen meer had. Ik knikte terug, ik wist dat het Near was op de een of andere manier was ik altijd al goed met gezichten geweest. Ik liep snel naar de roos waar mijn pijlen in staken om snel weer verder te kunnen, ik trok snel al mijn pijlen er uit.

' Raak me alsjeblieft niet ' zei ik met een vlotte knipoog naar het meisje. Ik hield de zwaarden in mijn handen en maaktte er een paar vlotte bewegingen mee. Ik voelde me al vechtend nooit echt op gemak zodra er iemand anders bij was. Het was al eens fout gegaan en natuurlijk wou ik dit geen 2de keer. Ik was niet handig als er andere mensen bij waren, té bang om iemand pijn te doen.

Camille schoot in de lach "ik moet vandaag wel heel erg scheef zijn als ik je aan wil raken"zei ze terwijl ze even keek naar de bewegingen die hij maakte. Ze zag onmiddellijk hoe goed hij was, als ze er alleen maar aan dacht hoe slecht ze omging met dat soort wapens werd ze al rood zo slecht was ze. Ze beet zachtjes op haar lip, ze draaide zich snel om en ging door met pijl en boog schieten dit was waarschijnlijk al beschamend genoeg.

Ik grijnsde door haar opmerking en hield mijn hoofdschuin. ' Dan hoop ik dat je niet scheef bent ' ik knikte en ging verder met de oefeningen die ik deed. Op een gegeven moment liet ik ze met een vaart los en staken ze recht in de muur. Ik liep er heen en keek hoe diep ze zaten. Harder, hij moest er dieper in zitten. Ik pakte ze beide weer en trok ze er uit. Vlotjes liep ik naar de plek waar ik eerst stond en maaktte ik de zelfde gooi beweging.

"Ik hoop voor jou dat het vandaag niet zo is anders hebben we waarschijnlijk een probleem. Jij omdat ik je raak en ik omdat ik mezelf dat niet vergeef"zei Camille iets serieuzer maar als nog een beetje lacherig. Ze haalde haar pijlen op, rechter en meer in het midden schoot het door haar hoofd, dit was lang niet goed genoeg.

Ik grijnsde slechts nog en ging met mijn oefening verder. ' Camilla was het toch? ' ik keek half naar haar terwijl ik mijn wapens weer gooide. Ik hoorde ze de muur raken en keek naar waar ze waren. ' Ik ben niet scheef ' een glimlach kwam op mijn lippen terwijl ik weer naar de muur liep. Herhaling, daar werd je beter van.

"Camille op een -e" verbeterde ze hem snel, ze had er een hekel aan als mensen haar naam verkeerd uitspraken. "Dat is te zien"antwoorde ze "ik ben niet scheef zolang ik het bij pijl en boog schieten houd, met jou zwaarden zou ik niet overweg kunnen"zei ze terwijl ze keek hoe hij zijn zwaarden gooide.

Ik liep naar de muur en trok ze er uit, het was al iets beter. ' Camilla oké ' herhaalde ik haar. ' Ik heb geen kracht dus daarom moet ik vertrouwen op wapens ' ik fronste lichtjes maar verbeterde mijzelf met een glimlach. ' Wat is jou kracht? ' mijn dubbele zwaarden maaktte ik aan mijn kleding vast terwijl ik naar haar toe liep.

Camille fronste, okay maak er geen punt van doe normaal herhaalde ze in haar hoofd. "O okay"zei ze terwijl ze lichtelijk knikte, ze geloofde hem niet er was iets waardoor ze hem niet geloofde maar dat was haar zaak natuurlijk niet dus hield ze zich stil. "Mijn kracht is lucht, maar ik vertrouw meer op m'n pijl en boog gebruik omdat ik dat al langer kan" zei ze hem nu recht aan kijkend.

' Met lucht, kun je dan niet je pijl besturen? ' ik leunde ergens tegen de muur waar geen wapen zat. Vragend keek ik haar aan terwijl ik mijn armen over elkaar sloeg. Ik was natuurlijk wel benieuwt hoe ze haar kracht met vechtinstrumenten gebruikte. Vroeger had ik met mijn wapens vuur ergens kunnen achterlaten, het klonk raar zo maar ik kon het als intstrument van mijn eigenlichaam gebruiken...

"Ik zou het kunnen maar ik doe het eigenlijk nooit ik gebruik voor dit soort wapens gewoon mijn spierkracht, misschien komt dat omdat ik weet dat het goed gaat"zei ze terwijl ze naast hem ging staan. "Mag ik iets vragen"vroeg ze, ze wachten niet eens op antwoord en ging al verder "hoe is het nou om op deze school te zitten terwijl je zelf geen krachten hebt"ze keek hem nieuwsgierig aan, ze was wel benieuwd naar zijn antwoord.

Ik knikte en keek hoe ze naast me ging staan. Vanaf het moment dat ze die vraag stelde wist ik dat ze me niet geloofde. ' Het is raar en onwerkelijk ' antwoorde ik na waarheid. Ik glimlachte en keek voor me uit, ' het is speciaal maar ik geloof niet dat ik slechter of minder sterk dan de andere ben ' ik keek weer naar haar en acteerde een realistische blik. Zo snel zou ze me niet kapot krijgen. Nee, zeker niet.

"Ik heb inderdaad niet het idee dat je minder sterk bent, ik geloof wel dat je andere kwaliteiten hebt, anders was je waarschijnlijk niet aangenomen."zei Camille terwijl ze probeerde uit te vogelen wat hij echt dacht. Hij was echt onmogelijk net een gesloten boek, en om eerlijk te zijn maakte haar dat een stuk nieuwsgieriger.

Ik knikte, ' van het schoolhoofd moet ik wel een paar lessen van elementen volgen zodat ik weet hoe ik me daar tegen kan verdedigen ' ik glimlachte naar haar. Ik hield er niet van als iemand alles wou weten, want mijn geschiedenis wou je niet weten. Mijn geschiedenis was een ramp, een grote bloederige ramp. Ik keek naar de grond en perste mijn lippen op elkaar.

Camille merkte wel dat ze de verkeerde vragen stelde, meteen voelde ze zich schuldig. "Sorry als ik de verkeerde vragen stel en te nieuwsgierig ben"zei ze. Camille je moet echt je mening en rare vragen voor je houden klonk het door haar hoofd, ze keek weg.

Ik schudde mijn hoofd en keek haar aan. ' Het is niet erg, nieuwschierigheid is natuurlijk. ' ik gleed met het randje van mijn vingers langs de scherpe kant van het zwaard. Ik voelde hoe het mes door mijn vinger sneed en bracht mijn vinger meteen naar mijn lippen. Het was niet dat ik emo was, maar de pijn herinderde mij af en toe aan het leven. Dat ik er nog wél was en Riley niet. Het klonk egoistisch maar ik miste Riley het meest, vervolgens Lila.

"Het mag dan natuurlijk zijn, het is eigenlijk behoorlijk onbeschoft. Ik hoor me helemaal niet met jou te bemoeien het zijn mijn zaken niet"zei Camille zachtjes. Ze had niet door dat hij zich sneed aan z'n mes, ze staarde strak voor zich uit denkend aan dingen die ze niet moest zeggen.

' Het maakt niks uit ' zei ik half op mijn eigen vinger sabelent. Ik zette me iets af tegen de muren en keek naar haar. ' Dus ga je me nou je krachten nog laten zien? ' ik probeerde iets leuker over te komen, gezelliger. Ik had nogal snel dat ik deprisief of evil over kwam. Dat wou ik niet, zo was ik niet. Mijn eigen bloed proefde niet lekker, niet vies. Ik kon het nooit thuislabelen bij een van de 2.

Camille trok haar wenkbrauw lichtelijk op "ik kan me niet voor stellen dat mijn krachten zo interessant zijn"zei ze. "Het is niet echt spectaculair om een pijl een muur in te boren zonder een boog te gebruiken"zei ze terwijl ze een pijl pakte en langzaam om haar vingers liet draaien.

' Nou ik vind dat wel intressant ' ik grijnsde even. ' Je praat hier tegen een krachtloos persoon ' plaagde ik wat. Ik vond alle krachten intressant, alle krachten behalve de vuur kacht. Ik was bang voor vuur, al zou je dat niet zeggen. Ik zag er uit als iemand die stoer was, lef, maar wanneer ik vuur zag viel dat tegen. Dan zag je de angst in mijn ogen.

"Ik geloof je toch niet maar dat wist je al, maar ik zal geen moeite doen je iets te laten zeggen wat je niet wilt"zei Camille waarna ze met een simpel gebaar de pijl met een rotvaart de muur in liet boren. Ze keek toe hoe de pijl de muur binnen drong, veel dieper dan ze met haar hand boog bereikte.

Mijn goede bui was over op dit moment. ' Geloof wat je wil geloven, maar als ik iets zeg is dat met een rede ' ik nam afstand van haar omdat ik gewoon niet meer bij haar in de buurt wou zijn. Ze zei dat ze geen moeite ging doen om me iets te laten zeggen wat ik niet wou, maar juist doordat ze zei dat ik loog deed ze dat wel. Zonder haar gedag te zetten keerde ik haar mijn rug toen en verliet ik deze zaal. Mijn humeur naar de klote.

- Gone -