De ondergrondse bibliotheek.

Een beetje doelloos liep Katsuro door het gebouw. Alles leek hier wel redelijk "spannend" en het mocht hier misschien oud zijn, toch leek het allemaal gloednieuw in zijn ogen. Fluitend belande hij onder de grond voor een rij met boeken. Het eerste idee dat bij hem opkwam was dat als je hier zou komen met een meisje, je helemaal niet gestoord zou worden. Nieuwsgierig liet hij zijn ogen over de boeken glijden en nam er eentje met zijn element uit. Van het stof moest hij niezen. De muffe geur die zijn neusgaten binnendrong was ook niet echt geweldig.

Ik liep de trap af richting de bibliotheek. Ik las niet zo veel maar ik deed een tour door de hele school en de bieb hoorde daar bij. Ik vond bibliotheken sowieso wel interessant. En misschien waren hier ook wel hele andere boeken. Ik bukte om er binnen te komen. De oude boeken geur kwam in mijn neus en ik opende de deur die een beetje kraakte. Ik begon door de rijen met boeken te lopen. En hoorde ook een ander persoon ergens in de bibliotheek door de voetstappen.

Zijn ogen gleden over de pagina's met informatie en prenten. Echter hoorde hij wel dat de deur open ging en de scharnieren nog een keer gesmeerd moesten worden. Op zijn hoedde liep hij naar de plaats waar hij meende voetstappen te horen. Ook al was het zijn bedoeling om te kijken wie er was, hij verschoot toen hij een meisje aantrof met mooie bruine ogen die in de zijne keken. Alleen leek zij niet zo verschoten te zijn van hem, als hij van haar. "Oh, hé." Even glimlachte hij zwakjes.

Zodra ik de trap af liep naar de bibliotheek wist ik dat ik hier vaak zou komen. Ik hield nou eenmaal van stilte, dus waar kon je beter zijn dan bij een bibliotheek? Ik liep recht op een van de boekenkasten af, opzoek naar een boek over het duistere element.

Weer meende Katsuro dat hij wat hoorde en keek over zijn schouder. Daar zag hij een meisje met zwart haar en donkere ogen naar de boeken staren. "En ook hallo." Hij lachte ook een keer naar dit meisje. Wat opviel was dat deze school een overvloed had aan het vrouwelijk geslacht. Niet normaal.

Ik grijnsde terug naar de jongen. "Hoi," antwoorde ik terwijl ik mijn hand over de kaften van de boeken liet glijden. Duistere Mysteries was het boek dat mijn aandacht trok. Ik pakte het boek en liep naar een zithoek. Ik sloeg het boek open en keek even de ruimte door. De bibliotheek was oud, dat was duidelijk te zien. Maar dat trok me aan, omdat ik hield van rustige, oude plekken.

Katsuro had echt schoon genoeg van deze school en de mensen die er in rond liepen. Kon niemand hier een beetje moeite doen om de ander te leren kennen? Moest het echt de hele tijd van de andere kant komen. Redelijk slechtgehumeurd keek hij weer Kimi aan.

De jongen die me begroet had scheen niet bepaald vrolijk te zijn, wat me verbaasde. "Zoek je een boek?" Vroeg ik terwijl ik mijn boek weer dicht klapte en naast me neer legde. Ook ik moest een keer contact maken, ookal was dat niet bepaald mijn sterkste punt.

"Niet echt. Ik heb al wat, maar wat dan nog of ik het zou lezen of niet, ik zou het toch niet snappen." Zijn boek ging ook weer dicht. Hij liep terug een paar rekken verder om het op de juiste plaats op te bergen. Opvallen zou het zeker met de witte kaft. "Wat zoeken jullie dan? Of beter, over wat zoeken jullie wat op?"

"Duistere magie," antwoorde ik met een twinkeling in mijn ogen. Ik hield het boek op mijn schoot en keek hem geinteresseerd aan. "Ik ben Abigail," stelde ik mezelf voor.

SJONGE IK HAD GETYPT EN NU IS MIJN BERICHT WEG :C
~

Ik keek de jongen aan en glimlachte nog even naar hem. ' Hee ' Ik keek naar het meisje dat zich zo in ons gesprek had geworpen en trok een wenkbrauw naar haar op. Ik kon niet zo goed tegen mensen die zomaar zich ergens mee bemoeiden. Ik kon sowieso niet zo goed tegen meisjes die er bij kwamen staan als ik met een jongen was. Dan werd ik jaloers. Het klonk misschien dom en egoistisch maar zo was ik nou eenmaal.

"Ik ben Katsuro. Leuk om je trouwens te ontmoeten Abigail." Hij liep op zijn tempo terug naar de twee meisjes toe. Wat zou hij nu gaan doen? Hier blijven om verder met hen te praten of wat? "En met jou was ik nog niet klaar." Weer gunde hij het andere meisje een glimlach. "Heeft de onbekende misschien ook een naam?"

"Ingelijks," antwoorde ik met een glimlach. Ik keek even naar het meisje, in een opslag merkte ik dat ik niet bepaald welkom was. Ik was ook niet in de stemming om ruzie te zoeken en zonderde me af van de twee. Ik sloeg het boek weer open.

Ik glimlachte naar de jongen en stapte naar hem toe en stak mijn hand uit. 'Sorry dat ik zo onbeleefd was om niet mijn naam te zeggen, Ik was even in gedachten verzonken denk ik. Kimi is mijn naam ' Ik schudde zijn hand zacht en glimlachte. Ik keek even naar de boeken en haalde mijn schouders op. ' Ik weet eigenlijk niet meer precies waarom ik hier heen ging ' zei ik met een schuine glimlach.

Katsuro mocht Kimi wel. Alleen maar omdat ze vriendelijk was. Hij schudde haar hand terug en kneep er even zachtjes in. Heel zachtjes, meisjes konden echt zulke dramaqueens zijn over pijn, soms dan toch. "Maakt niet uit, Kimi. Eigenlijk heb ik ook niet echt een reden om hier te zijn. Ik ben er nog maar net en nu maakt ik eigenlijk een rondje door het gebouw." Ergens had hij het hier benauwd, zo onder de grond. "Maar ik denk dat ik zo maar weer naar boven ga. Niks voor mij om in deze stank nog te blijven zitten."

Ik glimlachte hij was eerlijk en zei meteen wat hij vond. Wat me wel beviel eigenlijk. Ik knikte en liet zijn hand los ' Ik ook, hmm misschien ga ik wel mee ' Ik glimlachte en veegde een pluk haar achter mijn oor. Ik keek even naar het meisje. Soms voelde ik me wel kut dat ik niet met meisjes kon omgaan. Maar vaak was ik gewoon te jaloers op andere meisjes. Op met wie ze omgingen of hoe ze eruit zagen. En dat was niet goed van mij dat wist ik ook wel. Maar tegenover meisjes kon ik soms gewoon een bitch zijn. Ik zou later deze dag wel me verontschuldigen aan haar.

Ik bladerde door het boek heen, maar kwam tot de conclusie dat het toch niet tot me door drong. Degene die het geschreven had het element aarde gehad, en dus had ik er niks aan. Ik klapte het boek dicht en zette het terug in de boekenkast. Ik besloot weg te gaan, ze zouden me immers toch niet missen hier.

____
Gone.

"Bedenk dan maar snel wat je gaat doen." Katsuro volgde met zijn ogen Abigail. Jammer dat ze nu al wegging, hij wou haar net vragen of ze mee wou gaan. "En misschien kan jij me dan wel eens ergens mee naar toe nemen." Kimi leek meer van het huis af te weten dan hij.

Ik glimlachte, ik was al de hele tijd aan het glimlachen. Hij liet me gewoon op mijn gemak voelen waarom wist ik niet maar hij had gewoon zo'n sfeer om zich heen. Ik beet op mijn lip en dacht even na. ' Ik heb zin om te zwemmen. Maar ik heb eigenlijk geen idee waar ? ' Ik grijnsde en leunde op een boekenplank. Ik leunde waarschijnlijk iets te veel en liet toen een rij boeken op de grond vallen. Echt zo'n actie voor kimi. Ik schoot in de lach en ging op mijn hurken zitten om de dingen op te pakken. ' Oh sorry '

"Tegen wie zit je nu je excusses aan te bieden gek?" Lachend hiel hij haar met de boeken op te rapen. "Zwemmen? Misschien vinden we wel een meertje ergens hier in de buurt of in de vijver? Alleen denk ik dan wel dat we ons beter om gaan kleden of ga je me vertellen dat je in je ondergoed even in het water gaat ploederen? Uiteindelijk ga ik dan niet de enigste zijn die kijkt." plaagde Katsuro haar voorzichtig even.

Ik schoot in de lach. Ik zat op mijn hurken dicht bij hem. ' Tegen de boeken, wat anders ' Ik grijnsde. Ik haalde mijn schouders op terwijl ik de boeken terug plaatste op de planken. ' Ach ik heb geen zin om me om te kleden. Ik kan wel in mijn ondergoed hoor. ' Ik grinnikte en gaf hem een duwtje. ' Of ben je bang dat we gezien gaan worden als we in de vijver plonsen ? '

Katsuro sloeg zijn armen om haar toen ze hem een speelse duw gaf zodat ze zelf het slachtoffer werd van haar actie. Vrijwel meteen liet hij los en lachte. "Misschien wel, misschien niet. Voor jou een vraag en voor mij een weet. Kom op, voor je van gedachten veranderd."
____
Start jij dan ergens waar water is?

oke (:
- KIMI EN KATSURO GONE -

Ave daalde de trap naar de ondergrondse bibliotheek soepeltjes af. Haar voetstappen waren niet hoorbaar, haar ademtochten zacht. Ze wilde niet praten. Ze had in iedergeval niemand waarmee ze zou willen praten. Met een kleine zucht begon ze rond te lopen. De rijen boeken waren vast interessant, maar ze had er geen behoefte aan, net als ze geen behoefte had gehad aan praten.
Ave's vinger gingen langs de ruggen van de boeken, maar geen ervan trok haar echt aan. Pas toen ze helemaal achteraan was aangekomen, zag ze iets wat haar interessant leek. Een glazen kastje, de ruiten ondoorzichtig van het stof. De sleutel zat niet in het kleine gouden slotje, maar na wat zoeken en voelen langs de onregelmatige muur vond ze het sleuteltje, aan een versleten leren draadje. Voorzichtig draaide ze de sleutel om, alsof ze bang was het te breken. De boeken in het kastje waren oud en versleten, en er was vast wel een reden waarom ze in het kastje zaten, dat op slot was, maar dat trok Ave juist aan. Ze pakte een wat kleiner boekje uit het kastje, deed dat weer op slot, en liet de sleutel in haar zak glijden.