De bezemkast.

Met een zaklamp in mijn hand en mijn opa's dagboek in mijn anderehand zat ik op de grond. Waarom ik hier was gaan zitten was omdat ik rust wou. Mijn hoofd was té gek bezig. Abigail spookte door mijn hoofd heen, Phoebe verpestte dat. Ik had een fout gemakat bij Phoebe. Ik wist niet waarom maar had het gewoon niet moeten doen. Niet dat ik iets met abigail had, nee dat was niet zo. Ik was single beter.

Alice wandelde rustig door de gang, richting de bezemkast. Ze kwam daar vaker, enkel omdat ze af en toe behoefte had aan alleen zijn, en dan het liefst ook nog in een kleine ruimte. Aangezien het toilet nou niet de perfecte plek was, was ze ontzettend blij geweest toen ze een paar jaar geleden de bezemkast had ontdekt. Met een klein glimlachje rond haar lippen opende Alice de deur. Ze zag echter dat er al iemand was. Near, dacht ze.

Geschokt keek ik op toen de deur geopend werd. Met mijn zaklamp keek ik naar de indringer. ' Alice ' zei ik verbaast. Hoe lang was het ondertussen wel niet geweest sinds ik haar gezien had? Opgetogen wenkte ik dat ze er bij moest komen zitten.

Alice kneep haar ogen een stukje dichter toen ze het licht van de zaklamp in haar ogen voelde schijnen. 'Near, ik voel niet de behoefte om binnenkort blind te zijn. Maar toch bedankt voor het aanbod.' Ze glimlachte en deed de deur achter zich dicht, waarna ze naast hem ging zitten. 'Halloooo.'

Ik scheen de lamp niet meer in haar gezicht en grijnsde. Mijn boek klapte ik dicht terwijl ik de lamp op de grond scheen. ' Lang niet gezien ' ik keek haar aan maar zag vrij weinig, slechts een omtrek van haar gezicht.

Alice glimlachte dankbaar toen hij de lamp weg van haar gezicht richtte, en knikte. 'Inderdaad, al best lang niet meer.' Ze had de laatste tijd sowieso niet met veel mensen gepraat, puur omdat ze daar geen behoefte aan had gehad. Nu had ze echter wel weer zin in wat socialiteit.

ik scheen wat rond met de zaklamp en probeerde haar aan te kijken. ' Dus? Hoe erg zit jij in de drama? ' ik grijnsde wat onbenullig.

'Ik heb altijd drama,' zei Alice, met een glimlach op haar gezicht. Ja, Alice was een ongelooflijke drama-queen die dingen altijd erger maakte dan dat ze werkelijk waren. Ze keek eventjes om zich heen. Het was wel erg donker, dat was het hier altijd geweest. Ze was er onderhand gewend aan geraakt dat er geen lichtknop was, aangezien ze die in het begin altijd zocht. Ondanks dat Alice in het donker geen hand voor ogen kon zien, bang was ze niet.

' Nou vertel, dat ben ik niet de enige die vol met drama zit ' ik zakte iets onderuit het zette mijn kaars uit. - ik bedacht me dat het de 18de eeuw was en dat ze geen zaklantarens hadden xd? -

Alice keek hem met grote ogen aan. 'Pas op he, het kan heel overweldigend zijn,' zei ze, met een plagerig glimlachje op haar gezicht. 'Gisteravond, toen ik naar bed ging,' begon ze, ze sprak op fluistertoon, zodat het nog dramatischer klonk. Ze keek eventjes van links naar rechts, om zogenaam te kijken of er niemand was. 'Toen kon ik mijn pyjama niet vinden.'

Ik keek haar afwachtend aan. Ik begon te lachen toen ze dat zei. ' Je bent een idioot ' ik kneep haar even zacht in haar wang en grinnikte. ' Dat noem ik geen drama ' ik leunde iets van haar weg en fronste nep boos mijn hoofd, niet dat dat echt heel erg te zien was.

Alice trok een pijnlijk gezicht toen hij in haar wang kneep, ook al deed het geen pijn. Dat deed haar tante nou ook altijd, maar zij deed het een stuk harder. Ze zei dat ze het deed omdat Alice zo'n 'schattig klein meisje' was. Wat kon zij er nou weer aan doen dat ze klein was? 'Nou, ik vind het toch behoorlijk dramatisch. Ik had bijna in mijn ondergoed moeten slapen, dat is toch koud?' Alice trok eventjes een pruillipje en lachte toen een beetje.

Ik keek haar aan en grinnikte.' Je bent gek ' ik grijnsde lichtjes en legde mijn boek neer. ' Dat is geen drama, iemand zn eerste kus geven terwijl het perongelijk was, dat is een drama '

Alice keek hem glimlachend aan. 'Je hebt twee soorten gek, stom-gek en leuk-gek. Ik ven leuk-gek.' Eventjes keek ze verbaasd. 'Hoe weet jij dat mijn eerste kus perongelijk was? Je bent helderziend he? Ik wist het wel!' Ze was even stil, en toen begreep ze het. 'Ooooooh! Je hebt het over jezelf. Vertel?'

Ik lachte om haar en keek haar aan. ' Jij bent gewoon gek ' ik grijnsde even en fronste toen ik hoorde dat haar eerste kus ook perongelijk was. ' Dat is kut lijkt me. ' nja bij Abigail had ik mijn best gedaan om er nog een eerste leuke keus van te maken. ' Nja, ' ik krapte nadenkend op mijn hoofd. ' Ik weet niet of je abigail kent, maar ze was een hele goede vriendin van me. We zaten tegen een deur aan, nja ik zat tegen een deur aan en die werd geopent en toen voel ik perongelijk tegen haar aan en toen gingen mijn lippen op die vanhaar. En toen we later in de gang stonden betekende het iets voor haar en eigenlijk ook voor mij maar ik kan een relatie echt niet aan ' ik gooide het er allemaal in een ademteug uit.

'Een eerste kus is nooit helemaal perfect, toch?' Alice glimlachte eventjes, en keek hem toen aan terwijl hij het hele verhaal vertelde. Ze knipperde even verbaasd met haar ogen, aangezien hij het behoorlijk snel had verteld. 'Maar als het voor jullie allebei iets betekend, dan is het toch geen probleem?' Ze glimlachte.

Ik fronste en dacht na over haar woorden. ' Voor mij is het wel een probleem, ik vind haar leuk, maar verlieft ben ik niet. Ik kan geen relatie aan, ik ben daar nog niet klaar voor ' gefrosnt keek ik naar mijn handen.

Alice knikte. 'Als je niet verliefd bent is dat waarschijnlijk het beste.' Je kon geen relatie beginnen als je niet verliefd was, dat was niet leuk voor jezelf, en ook niet voor de ander. Daar wist Alice alles van.

Ik beet op mijn onderlip en keek nog steeds naar mijn handen. ' Ik zou verlieft op haar kunnen worden denk ik ' om een of andere reden wou ik niks met Abigail. Maar ik wou het hoofdstuk ook nog niet afsluiten.

Alice glimlachte en pakte een van zijn handen. Waarom ze die pakte wist ze ook niet precies. Waarschijnlijk omdat ze met hem meeleefde, omdat ze zelf precies hetzelfde had meegemaakt. Natuurlijk, zij was toen nog een stuk jonger, maar het bleef hetzelfde. 'Je kan jezelf niet dwingen verliefd te worden, maar je kunt het altijd proberen.'

Ik beet op mijn onderlip en keek haar aan. ' Ik wil het niet afsluiten, maar ik wil ook niet verliefd worden ' het voelde als vreemdgaan. Het voelde alsof ik Riley ontrouw was, alsof ze nog leefde en gewoon thuis op me te wachten zat.

Alice glimlachte een beetje ongemakkelijk. Ze had geen idee wat ze nu moest zeggen, want aan alles wat ze zei zou hij toch niks hebben. Hier kon ze hem niet mee helpen, hoe graag ze dat ook wou, dit bleef iets wat hij zelf moest oplossen. Ze kon hem niet dwingen een relatie met Abigail aan te gaan, en hem het ook niet verbieden. Ze kon nu wel van alles gaan zeggen, maar uiteindelijk zou hij toch zelf moeten kiezen. Het enigste was ze daarom deed was zijn hand vasthouden en glimlachen. 'Het komt wel goed,' fluisterde ze.

Ik fronste en keek haar aan. ' Alles komt niet goed, alles is al verpest ' ik wende mijn blik moeizaam af. Dat zeiden mensen altijd dat alles goed kwam. Maar als je mijn verleden had, nee dan niet. Het kwam niet meer goed. Ik zou altijd die angst blijven houden, ik zou altijd moeite hebben met nieuwe relaties.

'Als je zo denkt komt het niet goed, nee.' Alice glimlachte opnieuw eventjes, maar keek hem direct weer serieus aan. Ze kon er totaal niet tegen als mensen alleen maar negatief deden, zo miste je alle positieve dingen in je leven, en dat waren er veel, ook al zou je dat in eerste instantie niet zeggen. 'Je vind het dat misschien moeilijk, maar dat is toch geen reden om je te laten tegenhouden? Als je dat wel laat doen, zal je het altijd moeilijk blijven vinden. En op een gegeven moment zal je spijt krijgen dat je je liet tegenhouden, alleen omdat je het móeilijk vind.'