De gangen.

Ik verkeerde nogsteeds in een soort van shock-toestand. Het ene moment was ik blij geweest met onze vriendschap, en op het andere moment stonden we hier in de gang met onze lippen op elkaar. Ik vond het allemaal, erg snel gaan.

Ik trok mijn hand terug en nam afstand van haar. ' Ik denk dat ik beter kan gaan? ' ik knabelde op mijn onderlip en keek haar van onder mijn haar aan. Haar lippen waren nog steeds verlijdeleik maar ik deed mijn best dat van me af te zette.

Ik schudde direct nee omdat ik niet wilde dat hij ging. "Ik wil je beter leren kennen," zei ik uiteindelijk met een glimlach. "Niet je verleden, maar je persoonlijkheid."

Ik fronste even nadenkend en ging toen naast haar tegen de muur staan. ' Dat is het juist ' ik aarzelde. ' Ik kan me moeilijk richten op het nu aangezien het verleden in alles wat ik doe terugkomt '

Ik keek hem begrijpend aan en kuchtte toen. "Misschien kan ik inderdaad maar beter gaan", zei ik uiteindelijk. Het was niet dat ik wilde gaan, totaal niet. Maar omdat er bepaalde momenten waren dat je afscheid moet nemen.

Ik fronste en knikte. ' Doei ' dit was nou genant. Eerst een veel te heftige dag samen gehad, vervolgens zitten zoenen, en dan gaan. Ja dat was zeker genant en appart.

Ik beet op mijn onderlip en draaide me om. Ik had alles verwacht, maar een simpele doei had ik niet zien aankomen. Ik liep naar het einde van de gang en keek nog een keer om. Naar de jongen die mijn dag op stelten had gezet.

Op mijn lip bijtend keek ik haar na. Het meisje dat ik leuk begon te vinden, het meisje waar ik niet bij kon zijn. Ik schudde mijn hoofd om deze gedachtens weg te krijgen.

Ik wende mijn blik weer af en beet op mijn onderlip. Ik liep de gang uit, maar wist niet waar ik naartoe zou gaan.
_____
Gone.