De gangen.

Ik keek even naar de vrouw die ons weg had gestuurd en de aanstichter was van het ongelukje. Ik herkende haar nergens van, ookal was ik toch echt in de bibliotheek geweest. Ik keek om me heen op zoek naar Near.

Toen de vrouw weg was bleef ik staan. Ik krabte op mijn hoofd en wist niet wat ik moest zeggen. Het was niet mijn bedoeling geweest maar ik had er ook geen spijt van. Ik keek onder mijn winpers door naar abigail.

Ik leunde tegen de muur aan terwijl ik naar Near keek. Heel even, hoewel ik het probeerde te ontkennen, had ik gehoopt dat het uit zichzelf was geweest. Ik beet op mijn onderlip en kuchte. "Een ongelukje," zei ik langzaam.

Ik zag dat ze naar mij keek en beet op mijn eigen lip. ' Ik heb er geen spijt van ' ik streek een lok uit mijn gezicht en keek haar aan. Er was zeker een afstand van 4 meter tussen ons. Het was de waarheid, ik had er geen spijt van.

Ik zuchtte even, het werd weer moeilijk. Onnodig moeilijk. "Waarom niet?" Vroeg ik uiteindelijk. Ik had liever gehad dat deze, aanraking van elkaars lippen om het maar even een naam te geven, vanuit hemzelf was gekomen en niet door een botsing.

Ik dacht even na over haar vraag. ' Omdat je een leuk meisje bent ' vond zij het dan wel erg? Had zij er dan wel spijt van? Mpf, ik had verwacht dat ze me op zn minst oké vond. Maar dat ze een klein kusje erg vond? Een kusje stelt toch niks voor? Soms stelt sex niks voor.

Ik trok een wenkbrauw op. "Dus jij kust ieder leuk meisje dat je tegen komt?" Zei ik terwijl ik hem aan bleef kijken. "Ik heb er ook geen spijt van." Zei ik uiteindelijk. Op dit moment had ik meer dan genoeg om over na te denken.

Ik fronste, als ze het zo zei klonk het alsof ik met elk meisje kuste. ' Nee, maar aangezien het perongelijk ging ' waarom verdedigde ik mij zelf? ' Aangezien jij er ook geen spijt van hebt, waarom val je mij dan zo aan? ' ik voelde me aangevallen ja.

"Omdat ik weet dat het niet met opzet was", antwoordde ik. Ik ging hem mijn wens niet vertellen, nu zeker niet. Ik was stom, oerstom dat ik me tot die wens had laten verleidden. Ja, ik gaf mijn wens er de schuld van. Mijn fout, alweer.

' Dus als het wel met opzet was zou je er wel spijt van hebben? Wie zegt dat ik dat niet gewilt had? ' vragend keek ik haar aan. De iritatie was bij beide van ons te zien, of nouja teminste iets wat daar op leek.

Daar moest ik over nadenken, uiteindelijk besloot ik hem een tegen vraag te stellen. "Wat betekend een kus voor jou?" Antwoorde ik terwijl ik hem aan bleef kijken.

' Ontwijk mijn vraag niet ' daarom reageerde ik niet op haar vraag. Het was messchien kinderachtig maar als zij mijn vraag niet ging beantwoorden ging ik die van haar niet beantwoorden. Nee, zo makkelijk kwam je niet van een moeilijke vraag af.

Ik zuchtte even en besloot niet moeilijk te gaan doen. Om eerlijk te zijn. "Ik heb geen idee of ik het in die situatie wel erg had gevonden." Zei ik uiteindelijk. "En nu mijn vraag," zei ik en beet op mijn onderlip.

Ik dacht na over haar antwoord, niet eentje waar ik heel veel aan had. ' Een kus kán veel betekenen ' het kon net zo goed niks betekenen, dat hing van alles af. En natuurlijk betekende deze kus iets anders hadden we hier geneens deze discussie/ruzie over.

Ik had de vraag verkeerd gesteld, concludeerde ik. "En deze kus?" Zei ik uiteindelijk. Ik was bang voor het antwoord, bang om teleurgesteld te worden. Maar deels wilde ik het gewoon weten.

Ik ging met mijn beide handen door mijn haar en ademde diep uit. ' Dit betekende iets ja ' ik kon het niet hardop zeggen. Ze was leuk ja en lief en knap. En ik wist zeker dat las ik niet zo messed up als nu was en ik Riley nooit gekent had dat ik voor haar zou vallen. Een deel van mij wou over het verleden heen, maar het zou niet eerlijk voor haar zijn. Als ik iets met haar begon, dat was onbegonnen werk.

Ik sloeg mijn armen over elkaar heen en haalde diep adem. "Misschien kunnen we het beter vergeten.." zei ik zacht. "Niet omdat ik het wil vergeten, maar omdat ik denk dat het misschien beter is." Ik vond het ingewikkeld om dit zo te zeggen, maar het klopte wel. Ik was bang dat dit onze vriendschap alleen maar in de weg zou staan.

Ik keek haar aan en fronste. ' Ik vergeet dat niet ' ik vergat nooit iets. En nog een punt was dat ik het niet wou vergeten. ' Ik weet niet hoe jij het doet, maar ik wil het niet vergeten ' ik schudde mijn hoofd en begon weg te lopen. Wat een bummer.

Ik bleef stil staan en keek naar zijn rug. Het deed pijn om hem te zien weglopen. "Weetje Near, dat was mijn eerste kus." Zei ik uiteindelijk. Ik wist niet of ik het hard genoeg had gezegt, maar dat maakte me niet uit. "Dus natuurlijk vergeet ik dat niet. Ik wilde een poging doen om onze vriendschap te redden," Ik leunde met mijn rug tegen de muur en zuchtte. Wat een drama.

Ik bleef verstijft staan. Haar eerste kus? Nee, dat kon je geen eerste kus noemen. Hoe kon het zijn dat ik al jaren ontmaagd was en zij nu net haar eerste kus kreeg? Het feit dat we er eerst ruzie om hadden gekregen was ik vergeten. Ik draaide me om en liep naar haar toe. ' Dat was geen eerste kus ' terwijl ik dit zei pakte ik haar vast en duwde ik haar voorzichtig tegen de muur aan. Even keek ik haar aan, vervolgens drukte ik mijn lippen opnieuw op elkaar. Nu beter, je eerste kus moest iets zijn waar je met plezier op moest kunnen terugdenken.

Weer nam verbazing mijn gedachtens over. Waarom doet hij dit? was de vraag die door mijn hoofd raasde. Maar zijn lippen op de mijne wonnen het van mijn gedachtens en langzaam gaf ik toe. Ik twijfelde er nogsteeds aan hem, aan zijn bedoeling, maar op dit moment interesseerde het me zeer weinig.

Ik nam haar hoofd tussen mijn handen en verbrak na een tijdje de zoen. ' Je bent een leuke lieve knappe meid. En als ik nu niet zo messed up was zou ik graag bij jou zijn ' mijn stem was schor. Langzaam liet ik haar tot mijn tegenzin los.

Overdonderd keek ik hem aan. Ik wist niet wat ik het beste kon doen, antwoorden of blozen. Uiteindelijk koos ik voor het eerste. "Laten we eerst maar een tijdje vrienden zijn," mompelde ik. "We zullen wel zien wat er gebeurt."

Ik streek met mijn vingertoppen over haar wang en antwoordde niet. Ik wou dat ik het kon, bij haar zijn. Maar er was te veel bagage bij mij, te veel problemen. Als ik iets met haar zou krijgen zou ik het toch verkeerd doen, of zelfs uiteindelijk vreemd gaan. Ik kon dat sirieuze niet aan, nee nog niet.