De vallei.

De vallei is te betreden door een opening in de rotswand. Achter de rotswand is namelijk nog een heel groot gebied, maar dat is maar bekend bij enkele mensen. De vallei staat vol met de mooiste bloemen en de lekkerste fruitbomen. Ook stroomt er een riviertje.

Maximaal 6 personen.

Een eerste instantie stond Phoebe gewoon de rotsen te bekijken, niet dat daar erg veel aan was. Maar haar blik was gevallen op de redelijk kleine opening, die haast niet te zien was. Nieuwsgierig als ze was móest ze natuurlijk weten wat zicht erachter bevond, dus deed ze nu een poging er doorheen te komen. Ook al was Phoebe niet de grootste, ze was zo'n 1.65 meter, de opening was echt klein, en ze moest een beetje bukken om erdoor te komen. Maar het was het waard, want eenmaal achter de wand keek ze met grote ogen naar het gebied dat zich voor haar bevond. Het was prachtig, en zelfs dat was te min om het te beschrijven.

Opnieuw was ik ergens terecht gekomen op een plek waar ik nooit eerder was geweest. Dat was misschien wat ik het meest fascinerende vondt aan deze omgeving. Ik tuurde door het gat in de rotsen en stak mijn arm er doorheen, om te voelen of het niet ergens ophield. Het leek me een doorgang en ik was natuurlijk te nieuwschierig om me om te draaien. Ik bukte me en liep de opening door, richting het licht dat aan het einde van de gang scheen. Toen ik eenmaal aan de andere kant stond keek ik met open mond om me heen. Het viel me op dat er nog iemand was, een meisje die ik nog niet eerder had gezien.