De kelder.

De kelder ligt in het oude gedeelte van de school. Een groot tl-licht hangt middenin de kelder en verlicht de boel. Een oud,kraknikkig bed staat midden in de kamer en voor de rest ligt er allemaal oude kunst van de leerlingen. Het is niet een perfecte kamer, maar hier kan je zeker wel wat beleven..

maximaal aantal personen is twee.

Na dat ik Donut had achtergelaten in het dierenverblijf, liep ik naar de kelder. De kelder was niet een van de beroemdste plekken op school. Maar het was mijn favoriete plek in school. Het hing daar altijd zo bijzondere sweer dat je er blij van werd. Ik trok mijn zwarte mantel over mijn blonde haren heen, voor het geval dat iemand me zag. Ik plofte neer op het bed en staarde voor me uit. Het ging al iets beter met Donut, nouja beter. Hij had bijna geen fut meer en sliep nog veel. Ik moest er niet aan denken dat hij dood ging, die lieve Donut. Maar dat gebeurde vast niet... toch?

Ik had me omgekleed in een kort rokje en een topje met een vestje. Ik had mijn cape gepakt omdat ik niet meteen herkend wou worden. Mijn haar hing voor mijn schouders en mijn rode cape fladderde om me heen. Ik had de capuchon op gezet waardoor ik net roodkapje leek. Ik liep op me tenen naar de trap van de kelder en liep voorzichtig naar beneden. Nu was ik eigenlijk onder de grond, Onder de aarde. Een vreemd idee was dat eigenlijk. Ik liep op mijn tenen naar beneden en opende de houten deur die door zijn ouderdom nogal kraakte. Ik duwde wat zachter want ik wou niet gesnapt worden. Alles was hier nogal oud, en voor mijn gevoel kon het op elk moment instorten. Ik hoorde iemand ademen en verstijfde.

Een paar voetstappen haalde me uit mijn gedachten. Mijn hoofd draaide zich algauw om en keek naar het vrouwelijke gedaante dat zo twee meter van me vandaan stond. Haar postuur zij me niet veel. Waarschijnlijk door de lange,rode cape die alles minder duidelijk liet overkomen. Toen ik twee paar bruine ogen in het donkere gezicht zag, helderde mijn gedachten op. Het was Kimi, natuurlijk. "Eh hoi?"