De bloem kassen.

De kassen zijn te vinden op een afgelegen plek van het schoolplein. Hier vindt je natuurlijk ontzettend veel verschillende bloemen en waar bloemen zijn, kom je vaak ook de mooiste vlinders tegen. De kassen bestaan uit 5 rijen, maar het is niet de bedoeling dat het hier te druk is.

Maximaal 6 personen.

Ave liep met bewondering in haar gewoonlijk zo uitdrukkingsloze ogen de kassen binnen. Een grote vlinder landde meteen op haar uitgestrekte arm, en ze bekeek hem geïnteresseerd. Ze hield van de natuur, en ook al had ze eerst vol afkeer gedacht aan natuur die opgesloten zat in glazen huisjes, nu vond ze het prachtig. Terwijl ze rondkeek, en de vlinder weer opvloog, fladderden er nog meer exotische vlinders rond. Ze bekeek ze allemaal, en was blij dat ze toch hier was gekomen.

Voorzichtig opende ik de deur van de kassen, om hem vervolgens weer snel achter me te sluiten. Een vlinder kwam mijn kant opgevlogen en vol bewondering bekeek ik zijn beweging. Toen viel een meisje me op, die wat verder voor me stond. "Hoi," zei ik met een vrolijke ondertoon terwijl ik mijn vinger uitstak zodat de vlinder erop kon landen. Het was verbazingwekkend, zo mooi.

Ave draaide zich snel om. Ze was zo opgegaan in de prachtige wereld van kleuren en geuren, dat ze de voetstappen achter zich niet had gehoord. 'Hallo.' Zei ze. Het was niet echt kil, maar ook niet vriendelijk. Het was een typische Ave uitstraling, die ze vaak had. Als een soort masker dat ze opzette als ze nieuwe mensen ontmoette. Ze zouden ermee moeten leven tot ze ze genoeg vertrouwde het te laten zakken, en dat was de afgelopen acht jaar niet meer gebeurt.

Ik trok me weinig aan van de afstandelijkheid die ze uitstraalde. "Isn't it beautifull?" Zei ik met een glimlach terwijl ik om mijn eigen as draaide. Ik had een kleine obsessie voor muziek, rust en natuur. Zo was ik nou eenmaal opgevoed. Ook de denkwijze, behandel een ander zoals je zelf behandeld wilt worden, was er bij mij thuis ingestampt.