De meisjeszaal.

Ik liep de meisjes slaapzaal binnen en keek om me heen. Alle bedden waren nog leeg, dus waarschijnlijk ook nog vrij. Ik gooide mijn spullen op het onderste bed van een stapelbed en haalde Mysterie uit zijn kooitje.

Ave opende de deur tot de meisjesslaapzaal zachtjes, en glipte naar binnen. Ze sloot zachtjes de deur achter zich, en keek toen om zich heen. Er was al een meisje, maar dat had haar nog niet opgemerkt. Ze klemde de schouderband van haar tas nog wat steviger vast. Ze bekeek de kamer even, en zag uiteindelijk, bij een raam, een bed alleen. Perfect. Ze liep er naar toe, en keek even uit het raam. Snel pakte ze toen haar spullen uit, legde ze netjes neer. Het waren er niet veel. Een paar kleren, en vooral boeken, papier en pennen. Die legde ze allemaal in of op haar nachtkastje. De verhalen legde ze in het laatje, wat ze op slot deed. De sleutel liet ze in haar zak glijden, voor nu dan. Een kleine marter sprong onder het bed vandaan, en bekeek haar met grote, donkere ogen. Even streelde Ave de over de kleine horentjes op Sela's kop, en ging toen in het raamkozijn van het grote raam zitten, en keek naar buiten.

Lorah stapte rustig naar de meisjesslaapzaal. Ze hoopte dat het bed nog vrij was waar ze elk jaar op had gelegen. Ze deed de deur open en keek rond, er waren al twee meisjes aanwezig,maar die leken niet te zitten op het bed die ze wou. Ze liep naar het bed toe, het was een bed in een donker hoekje, precies wat Lorah fijn vond. Ze deed haar koffer op het bed en keek daarna naar de meisjes. '' Hee. '' zei ze met een schorre stem.

Ave keek op toen ze een stem hoorde, die door de stilte sneed. 'Hallo.' Antwoordde ze automatisch, maar niet vrolijk, of op een andere manier aangezet om een gesprek te beginnen. Ze had er geen zin in. Haar ogen stonden uitdrukkingloos, en ze leunde even tegen het raam, terwijl ze het nieuwe meisje bekeek. Ze had haar nog niet gezien, maar dat was niet zo raar. Ave bekeek het meisje van top tot teen. Het was haar manier om iemand een beetje te leren kennen. Sommigen vonden het vervelend hoe zij ze aankeek, maar dat moesten ze maar accepteren. Het was voor haar een goede manier om iemands eerste indruk te krijgen. Ze ving even de blik van het meisje, maar wendde haar blik toen af naar buiten.

Camille opende de deur naar de slaapvertrekken, ze wist nog niet of er al bedden bezet waren. Blijkbaar dus wel aangezien er al 3 meisjes binnen zaten, snel zette ze haar spullen bij het bed waar ze zou slapen. Ze koos dit jaar een stapelbed aangezien de meeste bedden die alleen stonden al bezet waren en ze dit eigenlijk wel okay vond. Ze bekeek alle meisjes die er al waren stuk voor stuk, sommige herkende ze.

Ik keek twee keer op, de ene herkende ik vaag van het meer en de uitrust woonkamer, de andere had ik nog nooit gezien. "Hoi," zei ik met een enigszins vrolijke ondertoon. Ik had vandaag tot nu toe alleen nog maar leuke mensen ontmoet en hoopte dat door te kunnen zetten. Hoewel het tot nu toe alleen maar jongens waren geweest, maar ik dacht dat het niet enig verschil zou maken. Of beter gezegt, dat hoopte ik.

Camille keek op toen ze iemand hoi hoorde zeggen, ze herkende haar meteen ookal wist ze nogsteeds haar naam niet. "Hellow"antwoorde ze meteen, terwijl ze haar beter bekeek. Ze zag er wel uit als iemand die ze misschien wel aardig zou kunnen vinden, al kon dat natuurlijk veranderen als ze die gene zou leren kennen, niet iedereens karakter leek op z'n uiterlijk.

Ik reageerde grijnzend toen het meisje dat ik al vaker had gezien, reageerde. "Hoe heet jou nou eigelijk?" Vroeg ik met een lachje, aangezien ik dat nogsteeds niet te weten was gekomen en begon mijn koffer uit te pakken. Het waren vooral muziekbladen, tekenblokken en kleren.

Camille sprong van haar bed af en begon haar spullen op te ruimen, ze keek glimlachend over haar schouder toen het meisje haar naar haar naam vroeg. "Camille"antwoorde ze "en wat is de jouwe"vervolgde ze terwijl ze haar ogen weer op haar koffer richten. Ze haalde er van alles uit een paar van haar favoriete boeken, verkreukelde schriften die waarschijnlijk al helemaal vol geschreven waren.

"Abigail," zei ik glimlachend terwijl ik mijn muziekbladen en schetsblokken in een van de lades van het nachtkastje legde en op mijn bed ging zitten. Ik keek naar de andere twee meisjes en vroeg me af of hun ook nieuw waren. Van de laatste verwachtte ik het niet, dat lag aan de doelbewuste manier dat ze naar het bed was gelopen. Maar dat kon ook gewoon verbeelding zijn.

Camille knikte "leuke naam"mompelde ze redelijk zachtjes. Ze was eigenlijk niet heel meer met Abigail bezig, ze lette meer op de spullen die ze weg zetten. Ze kreeg een brok in haar keel toen ze een foto tegen kwam van haar en haar familie een paar jaar terug, snel legde ze die weg ze wilde niet over emotioneel worde ofzo.

Ik hield een schetsblok vast en staarde er naar. Er zaten veel herrineringen aan dit blok. Het portret van mijn moeder, de brief van mijn broer had ik er ook in geplakt. Ik had de brief gekoesterd omdat ik de enige van ons gezin was met een speciale kracht. Mijn broer had het altijd aangemoedig, zo ook mijn besluit om hier naartoe te gaan.

Camille pakte snel een boek waarvan ze zeker wist dat ze er vrolijk van zou worden, ze wist nu al dat ze anders echt een rot gevoel zou krijgen. Ze bladerde door het boek heen opzoek naar bepaalde stukken die ze graag las, ze herkende ze aan de vele ezelsoren en het gekriebel in de kantlijn. Met een zucht begon ze te lezen.

Het was stil in de kamer, te stil naar mijn doen. Ik hield niet van stiltes, dan voelde ik me onprettig en onzeker. Ik viste mijn Ipod uit mijn tas en deed de oortjes in mijn oor terwijl ik languit op mijn bed ging liggen. Holiday van Greenday was de eerste song van vele op mijn afspeellijst.

Camille zag Abigail van uit haar ooghoeken een paar oortjes in doen, omdat het boek haar toch niet heel erg boeide vroeg ze zich af wat ze luisterde. "Wat luister je"zei ze niet wetend of Abigail het uberhoubt zou horen, ze wilde het in iedergeval proberen.

Ik had mijn muziek niet al te hard staan, ik wilde namelijk niemand storen. Ik keek op toen Camille wat zei en glimlachte. "Holiday, van Greenday." Zei ik met een klein lachje. Ja, misschien had ik een kleine muziek obsessie, wat waarschijnlijk kwam doordat ik ook best muzikaal was aangelegd. Ik hield van gitaar spelen, hoewel mijn voorkeur uitging naar piano.

"Leuk"zei Camille, zelf hield ze van verschillende soorten muziek maar Greenday kwam toch echt wel in haar muzieklijst voor, het was gewoon een van die bands die je wel moest hebben anders was je volgens haar gewoon een muziek barbaar. Eigenlijk waren de meeste mensen dus wel muziek barbaren.

Ik glimlachte opgewekt, eindelijk iemand die verstand van muziek had. Ik haalde de oortjes weer uit mijn oren en keek haar aan. "Wat voor muziek luister jij meestal?" Vroeg ik nieuwschierig. Ja, misschien een standaard vraag, maar voor mij best belangrijk. Ik was groot fan van orginele bandjes, die bijna niemand kenden, tot grote rock bands. 30 seconds to mars was toch echt mijn favoriet.

"oh dat verschilt heel erg, ik luister naar 'we the kings' maar ook naar 'he is we' om maar wat minder bekende voorbeelden te noemen. ik luister eigenlijk wel naar alles behalve die populaire rotzooi, en jij op Greenday na dan?"zei Camille nu was ze ook wel nieuwsgierig naar haar smaak. Het kon nooit slecht zijn Greenday fans hadden gewoon een goede smaak, dat kon niet anders.

Ik was geinteresseerd in haar en vast besloten de namen van de bands die ze had genoemd op te zoeken. "Ehm, lets see. All Time Low, Destine, Allstar Weekend, BoysLikeGirls en 30 seconds to mars." Noemde ik op, "dus vooral rock muziek." Zei ik erachteraan.

Het is de 18de eeuw, geen i-pods?

Jep, sorry honey. Forgotten. ;$