Het dak van de school.

Vol opgekropte gevoelens kwam ik hier met toeval. Mijn handen waren gebalt en het lukte me maar niet om te onspannen. Er was te veel gebeurt, te veel emoties. Abigail en Phoebe waren beide een fout, dat zei ik telkens tegen mijzelf om me er van te overtuigen. Niet dat dat werkte, maar ik moest iets.

Ik vond een merkwaardige ladder en trok mijn wenkbrauw op, ik besloot maar te gaan klimmen. Toen ik uiteindelijkboven was zag ik al meteen dat ik op het dak van de school was beland, ik was erg nieuwschierig en keek graag rond in de school.

Alice had de ladder al vanaf een afstandje zien hangen, en, nieuwsgierig als ze was, moest ze natuurlijk weten waar hij naartoe leidde. Ze trok eventjes aan de ladder. Aangezien hij niet direct instortte nam ze aan dat hij haar gewicht wel kon houden. Ze zette haar voet op de ladder en begon naar boven te klimmen. Eenmaal boven besefte ze dat ze op het dak van de school stond. Ze keek eventjes om zich heen, en beet zachtjes op haar lip toen ze Near zag zitten. Zou hij nog steeds boos op haar zijn? Ze wou het gaan vragen, maar besloot dat niet te doen. Als hij behoefte had om met haar te praten kwam hij vanzelf wel.

Ik keek om toen ik als eerst geluid hoorde. Ik zag Heath en knikte slechts naar hem. De 2de keer dat ik geluid hoorde had ik niet de behoefte om te kijken. Of Heath was weg, of er was iemand bij gekomen. Ik staarde voor me uit en dacht na. Ik ging gefrustreet met mijn handen door mijn haren, een beweging die ik de laatste tijd veel te vaak gebruikte.

Alice liep naar de rand van het dak, en ging daar zitten. Haar benen liet ze omlaag hangen, over de rand. Vanuit hier kon je bijna het hele schoolterrein zien, merkte ze op. Ook vroeg ze zich af waarom ze hier nog nooit eerder was geweest. Ze kende zowat elk plekje in school, omdat ze in haar eerste jaar continu bezig was met rustige plaatsen zoeken. Een diepe zucht ontsnapte uit haar mond, en ze liet zich achterover vallen, om naar de wolken te kunnen kijken.

Ik zag al meteen Near zitten en zag hem knikken , ik durfte niets te zeggen tegen Near.. Want mischien zou hij in een rot humeur zijn op dit moment. Al meteen hoorde ik nog geluid en zag een meisje dat ik eerder had gezien vandaag.

Aangezien er niet veel wolken in de lucht te bekennen waren, en er voor Alice dus geen lol aan was om ernaar te kijken, sloot ze langzaam haar ogen. Ze wist dat ze nu niet in slaap zou kunnen vallen, maar eventjes liggen en nergens over nadenken leek haar ook wel fijn. Ze legde haar handen op haar buik neer en zuchtte nogmaals.

Ik stopte mijn handen in mijn broekzakken en knabbelde op mijn onderlip. Dat was echt een tik die ik deed als ik nadacht of in de problemen zat. Abigail vond ik leuk ja. Maar of ik het kon maken na wat ik met Phoebe gedaan had? Lichtjes keek ik om en ik zag Alice. Ik wist niet wat ik tegen haar moest zeggen...

Al meteen zag ik dat Near op zijn lip beet, het was voor mij een soord signaal dat hij iets had gedaan. Nya ik was het wel gewent van Near dat hij in de problemen zat , al meteen herinnerde ik me het meisje dat met haar ogen dicht lag. Alice... dat was haar naam, 'Near?' fluisterde ik heel zacht. Ik wachte af hoe hij zou reageren, meestal merkte ik wel aan hoe het ging.

Alice opende eventjes een oog toen ze een bekende stem hoorde, maar sloot deze vrijwel direct weer, terwijl ze probeerde de stem aan een gezicht te koppelen. En dat lukte haar, het was de stem van die jongen die ze in de danszaal har ontmoet. Heath, heette hij, dacht ze.

Ik keek slechts half om toen ik Heath mijn naam hoorde zeggen. Ik was niet boos of messed up zoals altijd, ik was slechts gefrustreet. Het waren mijn eigen daden, ik had ze zelf in de hand. Ik keek weer voor me uit en liet mijn ogen over de lucht glijden.

Ik zuchte en ging even ergens zitten , ik zat in een kleermakers zit wat voor me uit te staren en deed al meteen mijn armen over elkaar. Ik liet Near maar, die zat in zijn eigen wereld. En Alice die lag voor zover ik het vanaf mijn afstand kon zien gewoon te slapen.

Alice was toch in slaap gevallen. Waarschijnlijk kwam dat omdat ze de laatste tijd niet goed had geslapen, en dus vreselijk moe was. Ze draaide zich op haar zij en tok haar knieën een stukje omhoog, waarna ze zachtjes iets onverstaanbaars mompelde.

Ik keek even naar Alice en vervolgens naar Heath. Ik wou niet bij hun zijn, ik had geen zin in hun. Even sloot ik mijn ogen voordat ik weg liep.

-- gone --

Na een tijdje werd Alice wakker. Ze ging overeind zitten en wreef verbaasd in haar ogen. 'Eh?' mompelde ze, en ze keek om zich heen. Was ze toch in slaap gevallen?