De schooltuin.

Met een goed leesboek in mijn hand, liep ik richting de schooltuin. Het was zo prachtig weer buiten dat ik me niet kon inhouden om naar buiten te gaan. Het gras was zo goed als droog, dus ik liet me maar in het gras vallen. Ik opende het boek en begon met lezen. Het ging over de geschiedenis van het element water. Interessant om te weten hoe de rest van mijn soortgenoten leefde. Gapend sloeg ik de bladzijde om. Mijn eerste,echte schooldag zat er net op en hij was vreselijk vermoeiend geweest. Vooral omdat de lessen zo saai waren. Het ging altijd maar erover dat je je moet beheersen. Nou beheersen kon ik niet, hoe vaak ze het ook tegen me zeiden. Mijn ogen gleden over de schooltuin. Er was nog niemand te bekennen. Des te beter voor mij, kon ik eindelijk is rustig lezen.

Met mijn beide handen in mijn broekzakken liep ik de schooltuin in. Ik kwam net van het eten en was nog steeds een beetje geëriteerd over hoe het meisje zich gedragen had. Waaraan had ik dit verdiend? Ik was toch aardig geweest? Ik beet fronsend op mijn onderlip en sloot mijn ogen in. Diep haalde ik adem terwijl ik naar de geluiden om me heen luisterde. Het was oké, alles was oké. Ik ademde uit en met die beweging opende ik mijn ogen weer. Ik voelde me rustiger, beheersder en de iritatie was weg.

Ik zong zachtjes een liedje terwijl mijn ogen nog steeds de talloze letters lazen. Boeken lezen was eigenlijk niks voor mij. Maar door de dood van mijn moeder wist ik vrij weinig over mijn element. Vandaar dat ik steeds weer de geschiedenis indook. Ik werd opgeschrikt door een paar andere voetstappen. Het was Near, de vrouwenman. "Hé" Eigenlijk begroette ik altijd iedereen die ik van naam kende. Dat stond netjes, beleefd.

Ik keek verrast op toen ik een stem hoorde die me vaag bekent voorkwam. ' Heee! ' even dacht ik na, ' het is Yuno toch? ' ik hield vragend mijn hoofd vast. Met een grote glimlach herinerde ik me dat Lorah die zelfde gewoonte had. Ik hield mijn handen in mijn zakken en keek naar hem. Het viel me op dat hij echt een stuk kleiner dan mij was, zo een 15 cm minimaal?

Ik knikte als antwoord op zijn vraag en ging rechtop zitten. "Jij bent... Near? Toch?" Misschien had ik het mis, want ik was niet een van de beste in namen onthouden. Ik klapte het dikke boek dicht en pakte mijn appel. Voorzichtig zette ik mijn tanden in de harde appel. Auw, waarom zijn die dingen zo achterlijk hard.

Ik ging zitten op een bankje ergens tussen wat bloemen en knikte. ' Juist ' ik glimlachte en keek een beetje op naar hem nu ik zat en hij stond. Ik had met de mensen hier niks om over te praten. Normale mensen zouden over hun kracht beginnen en daar samen een gesprek over houden. Maar ik, nee ik wou dat niet. Ik wou Heath, hoe gay dat nu ook klonk.

Eigenlijk vrijwel meteen wist ik niet wat te vertellen. Glimlachend plofte ik naast hem neer op het bankje. "Dus, hoe vind je de school?" Mijn handen gleden door mijn haar. Ik had nog geen mannelijke vrienden, meestal vonden ze me... té. Hoe raar het ook klonk, ik was nou eenmaal altijd openhartig.

' School is oké ' zei ik zacht. Mijn beide handn zette ik op mijn knieeën. Ik moest van het schoolhoofd bij de lessen van het vuurbeheersen zitten. Niet dat ik meedeed, ik moest kijken. Ik keek vanuit mijn ooghoeken naar hem. ' Hoe vind jij het? ' vroeg ik maar om aardig te zijn. Ik kreeg het gevoel om te janken maar liet dat in geen enkele manier zien.

"Het valt mee. Zonder vrienden kom je nergens" Ik probeerde deze zin minder erg te laten lijken door te lachen. Maar het was geen gemeende lach. "De lessen in water heb ik al gehad, tenminste ik weet er al genoeg over. Het is allemaal zo vermoeiend saai. Hoe zijn de lessen?"

Ik haalde mijn schouders op, ik hoefde niet zo veel vrienden. Ik had mijn beste vriend en dat was genoeg. Zowiezo was ik niet zo een groepmens, ik wou best iedereen kennen en met iedereen contact hebben. Maar in een groep kwam het gewoon niet zo neer. ' De lessen zijn oké ' ik wou het niet over de lessen hebben die ik moest bijwonen. Ik wou het niet over krachten hebben.

Vaag liep ik de schooltuin in, ik had verder niet veel te doen. Ik had gehoort dat Near hier ergends moest wezen maar waar wist ik niet precies, ik deed mijn armen strak over elkaar en keek een beetje rond. Mensen hadden hier krachten ! Dat wist ik wel, welke niet precies maar dat boeide me vrij weinig. Ik hing met mijn vingers door mijn haren en liep een beetje rond.

Nou, geweldig gesprek was dit. Misschien werd het tijd om naar mijn dier te gaan, naar mijn lieve draak. Maar het stond vast onbeschoft om zomaar opeens weg te gaan terwijl je nog midden in een gesprek zat. Ik keek wat rond en zag dat de zon langzamerhand achter de wolken verdween. "Dus.."

Ik keek rond en zag een gezicht dat ik herkende. ' HEATH!? ' riep ik veel te hard en volgensmij ook veel te gay. Dit was een van de eerste keren dat een echte oprechte blije expressie mijn gezicht innam. ' Wacht heel even ' sprak ik tegen Yuno terwijl ik opliep en vervolgens naar Heath liep. Ik sleurde Heath meteen mee aan zijn arm naar Yuno. ' Yuno - Heath '

Ik schrok toen ik opeens keihard mijn naam hoorde, op een nogal rare toon. Ik lachte 'Hey Nea--' Al voordat ik Near kon zeggen werd ik meegetrokken naar een blonde jongen met hele blauwe ogen, Yuno was zijn naam want ik hoorde Near dat net zeggen. 'Hoi' zei ik met een onschuldige grijns op mijn gezicht.