De ruïne..

De ruïne was ongeveer 100 jaar geleden nog een kasteel geweest, maar het is inmiddels zo verwoest door natuur invloeden en aardemeesters die dat leuk vonden. Het enige wat er nog over is, of in elk geval waar een duidelijke constructie in zit, is de wester-vleugel. Hier waren vroeger de kamers van de gasten en de keukens.

Maximaal 6 personen.

Mijn handen maakte een snelle beweging en zo veranderde een groot gedeelte van de muur in ijs. Tevreden keek ik naar het resultaat. Sindskort kon ik ook ijs besturen. Het had me veel werk gekost, maar daar had ik het voorover. Uitgeput liet ik me op een grote steen vallen. Op dit moment zat ik midden in de rüine. Deze plek was niet echt perfect voor mij om te oefenen, maar hij was gewoon zo fijn. Alle natuur was hier zo verwilderd. Donut vloog hoog boven me. Hij was al een stuk beter. Sinds ik hem wat medicijnen had toegediend vloog die weer als een vrije vogel.

Met mijn handen in de zakken van mijn broek liep ik over stukken muur heen, richting het gedeelte dat nog overeind stond. Ik vond deze plek prachtig en ontzettend interessant. Ik had een zwak voor alles waar een verhaal achter zat. Daarom was ik op zoek naar plaatsen waar sommige mensen gewoon voorbij keken. Hier kon je niet omheen, maar het had iets. Ik liep het gebouw binnen en zag een jongen staan. Een muur van ijs blokeerde mijn weg.