De warme water bron.

Dit is de romantische plek die er ongeveer is. Hier kom je met zn 2en om te onspannen en natuurlijk dingen die officeel niet voor het oog goedgekeurt kunnen worden. Het water is altijd zo warm dat je het vanzelf super warm hebt. Er is een waterval met koud water dat in een andere rotsen bak valt waar je even onder kan springen om af te koelen en dan weer het warme water in.

Maximaal 2.

Toen Phoebe de warm water bron bereikte voelde ze de golf van warmte al over zich heen komen. Heerlijk voelde dat. Phoebe was altijd een enorme koukleum geweest, en er moest echt héel veel warmte aan te pas komen voordat zij het eindelijk lekker warm had. En zelfs de dampen van de bron wisten dat voor elkaar te krijgen.

- Nu voelt Near zich verlijd om hier heen te komen -

De releaxte geur kwam me tegemoed, juist daarom volgde ik die geur. Ik kwam bij de waterbron aan en keek met mijn mond open rond. Phoebe zat in het water, haar schouders waren blood. Ik wende mijn blik af vol gene en knabelde op mijn onderlip. Het was netter om weg te gaan maar iets trok me er juist naar toe.

Phoebe had het niet kunnen weerstaan, ze moest gewoon het water in. Ze liep wat dichter naar de bron toe, en begon haar kleren uit te trekken. Je kon nou eenmaal niet met kleren en al het water in. Ze legde haar kleding neer op een rots, die het schoon uitzag, en stapte voorzichtig in het water. Het was warm, érg warm. Maar niet té warm. Ze keek verbaasd op toen ze voetstappen horen, die blijkbaar van Near waren. Ze glimlachte naar hem. 'Hey.'

Ik keek op toen ik haar stem hoorde. ' Hoi ' ik beet op mijn onderlip en kreeg sterk de gevoelens om weg te rennen. Oké, een knap meisje zat schaars gekleed/niet gekleed in de bron. Ik wist niet of ik mocht kijken want messchien vond ze dat wel ongepast. Het was niet dat er iets te zien was, nee dat was onder water.

Phoebe lachtte toen ze de moeilijke toon in Near zijn stem hoorde. Ze had het altijd grappig gevonden als jongens op die manier praatte, en ze had er ook altijd om moeten lachen. Ze keek hem met een klein, vriendelijk glimlachje aan. Oké, ze zat hier zonder kleren, maar alles was toch onder water.

Ik stond in dubio of ik het water in zou gaan of niet. Ik vond het niet kunnen tegenover haar, onrespectvol. Ik knabbelde op mijn onderlip en wende alweer mijn blik af. Ik kon gewoon merken dat ze het grappig vond, dat ik me zo gedroeg. Maar ja, wat moest ik anders? Ik kon mijn kleding toch niet van mijn lichaam af rukken en er in springen?

Phoebe liet haar hoofd naar achteren hangen, en staarde naar de wolken. Er waren niet veel wolken, merkte ze op. 'Wist je dat dit water echt heerlijk warm is?' zei ze, met een zucht. Ze probeerde figuurtjes in de wolken te ontdekken, en glimlachte toen ze een konijntje wist te vinden.

Ik keek weer naar haar en grijnsde. ' Je wilt gewoon dat ik er bij komt ' dat kon niet anders door die opmerking. Toch voelde ik me niet op mijn gemak om me voor haar ogen uit te kleden. Zoekend keek ik rond naar een plek waar ik het water in kon gaan en me ongezien kon omkleden.

Phoebe wendde haar blik niet af van de wolken, maar grijnsde wel. 'Hmmm, je mist gewoon heel wat,' zei ze. Het klonk nogal dubbelzijdig, maar ze doelde op het water, tenminste ze wou dat Near dat dacht. Opnieuw glimlachte ze. Nu zag ze een bal in de wolken. Wauw, Phoebe, een ronde wolk. Hoe bijzonder

Ik zag dat ze haar ogen op de lucht had gericht en kleede me zo snel mogelijk uit. Voor dat ze naar beneden keek plonste ik in het water. Beheerst bleef ik aan de andere kant van de bron zitten dan waar Phoebe zat.

Phoebe wendde haar blik af van de lucht toen ze de plons hoorde, en glimlachte naar hem. 'Toch maar toegeven, hmm?' Maarja, wie kon al dat heerlijk warme water nou weerstaan? Zij niet in ieder geval. Ze wierp haar blik eventjes op Nears bovenlichaam, voor zover het zichtbaar was, en keek hem toen weer aan.

' Je zei dat het heerlijk was dus dat moest ik uitproberen ' uitdagend wiebelde ik met mijn wenkbrauwen. Ja ik probeerde haar uit te dagen, natuurlijk. Ik maakte met mijn 2 handen een kommetje en goot wat water over mijn gezicht heen.

'Ik had geliiiijk,' zei Phoebe, met een overdreven, maar wel nep, blij toontje in haar stem. Ze glimlachte vanwege de uitdagende toon in zijn stem. Eventjes kreeg ze de neiging om naast hem te gaan zitten, maar die neiging wist ze te onderdrukken. Hij kwam maar lekker naar haar toe.

Grijnzend zakte ik wat onderuit. Mijn bovenlichaam was niet meer zichtbaar en verdwenen in het water. Ze wou dat ik de volgende stap nam, dat kon wel. Later, nu nog niet, leuke dingen moest je niet overhaasten. Je moest de tijd nemen, het plezier.

Phoebe draaide een plukje haar rond haar wijsvinger. Met een klein, plagerig grijnsje op haar gezicht spatte ze wat van het water naar Near toe. Plagen, wat een geweldige uitvinding.

Ik lachte en dook onder water. Ik zag niks, al was dat ook niet mijn bedoeling. Toen ik bovenwater kwam schudde ik mijn hoofd zodat mijn haar uit mijn gezicht ging. Langzaam zwom ik naar haar toe.

Phoebe trok een pruillipje toen hij onder water dook. 'Valsspeler!' zei ze. Ze glimlachte toen hij weer boven kwam. 'Je bent net een hondje als je zo je hoofd schud,' zei ze lacherig, maar ook weer pestend. Toen hij naar haar toe zwom glimlachte ze opnieuw. Zie je, hij kwam vanzelf wel.

Ik ging naast haar zitten, toch hield ik een kleine afstand tussen haar en mij in. ' Ik speel niet vals en ik ben geen hondje ' ik wiebelde met mijn wenkbrauw en leunde lichtjes naar haar toe. Het was al een tijd geleden dat ik zo met een meisje was om gegaan. Het was niet dat ik de kans niet had gekregen, maar het was dat ik het toen niet wou. Nu vergat ik het gewoon, het verleden. We gingen namelijk niet deprisief doen.

Phoebe glimlachte toen hij naast haar kwam zitten. 'Doe je wel, en ben je wel,' zei ze. 'Maar wel een lief hondje, hoor!' Ze aaide eventjes over zijn hoofd, en merkte toen dat hij een stukje dichterbij was gekomen.

Ik grijnsde en zakte weer wat onderruit. ' Wat jij wilt ' vanuit mijn ooghoeken keek ik naar haar. Het water was écht warm, nja het naakte meisje een paar centimeters van je af kon daar ook bij helpen. Niet dat ik mezelf niet in controle had, nee ik was geen groentje. Al tijden niet meer, ik had mezelf in de hand, altijd.

Phoebe ging wat rechter overeind zitten en keek hem aan. 'Wat ik wil, hmm? Klinkt leuk.' Ze grijnsde eventjes, en ging toen met haar hoofd onderwater. Toen ze weer boven kwam haalde ze eventjes haar hand door haar haar, zodat haar pony niet doorweekt tegen haar voorhoofd aanplakte.

Ik grijnsde toen ze bovenwater kwam. ' Dus, wat wil jij? ' hij keek haar grijnzend aan. Hij ging rechttop zitten waardoor zijn bovenlichaam niet meer onderwater was. Met zijn armen leunde hij op de stenen rand waar je met je rug tegenaan zat.